14. okt, 2015

13 oktober

Vanmorgen kon ik uitslapen omdat ik naar de longarts terug moest voor de uitslag van de longtesten en de CT scan. Was er op tijd maar het liep ruim een uur uit. De CT scan zag er goed uit en alles bij elkaar, bloed en testen komt het er op neer dat het een irritatie in de luchtwegen is. Gelukkig geen schilderslongen, want daar was de CT scan voor gemaakt. Het zal wel waarschijnlijk werk gerelateerd zijn. Ik krijg nu nog een uitgebreide longtest en ze maken een Bronchoscopie, ga ik ook onder kleine narcose. Op de weg naar buiten gelijk nog even bloedprikken om te kijken of de stof waar ik op reageer te traceren is. Na 12.00 uur weer het ziekenhuis uit, want ik wilde nog even wat kozijnen bijwerken vlak bij mijn huis voor dat ik naar de tandarts moest. Nog even een collega terug bellen die al een paar keer gebeld had en krijg ik een 06 nummer tussendoor. De verzorging van Ibu, dat ze ineens niet goed geworden was en dat de huisarts gebeld was. Nou gelijk maar weer omdraaien en op naar Ibu. John gebeld en die zou er ook aan komen. De huisarts was net binnen en ze lag als een dood vogeltje op de bank en had heel veel pijn aan haar buik. De huisarts wilde dat ze voor de zekerheid naar het ziekenhuis ging, dus John gebeld dat er een ambulance aan kwam. Halverwege vond ze dat het hard achteruitging ben belde voor een A1 status, met sirene, maar ze stonden al voor de deur. Nou ik mee in de ambulance en John kwam wat later. Ze was heel emotioneel wat dan weer heel zielig is, want het laatste wat ze wil is naar het ziekenhuis en dan komt de vraag wat als het echt niet goed gaat, maar gelukkig weten we wat ze zelf zou willen hoe moeilijk dat ook is. Vocht erin en bloed eruit, voelen en onderzoeken etc en wachten, wachten, wachten. Was er wat met het bloed niet goed gegaan, dus dat moest over. Na een uurtje leek het wel of ze wakker werd en ze vroeg waar ze was. Ze wist dus niets meer, niet van de huisarts, de ambulance en het ziekenhuis. De pijn was weg en mevrouw was weer het mannetje. Bleek dat er weer wat misgegaan was met het bloed, de verschillen tussen de eerste en tweede verschilde zo erg dat er nog een keer geprikt moest worden. Ze dachten aan een gedraaide darm en dat die misschien door het voelen weer goed gaan zitten was. Wachten maar weer, ondertussen wat telefoontjes en sms'jes om wat dingen voor morgen voor het werk te regelen. Nog een belletje tussendoor met ja, al weer een hoop negativiteit over hoe het op het werk loopt. Nou toen laatste bloed goed was, mochten we haar meenemen onder de voorwaarde dat er iemand bleef slapen. Dus John daar op de bank vannacht. Ruim 5 uur later mochten we vertrekken. Ibu 6 truien over elkaar aangetrokken, want we hadden geen jas bij ons en de ambulance als vervoer moesten we zelf betalen, dus met rolstoel naar de auto. Hadden allebei niets mee gegeten na het ontbijt en een mars en wat bakkies koffie, dus maar een patatje gehaald. We wilde wat gezonder gaan eten. Ibu ging naar bed, ik naar huis en John bij zijn moeder op de bank.