26. jun, 2016

22 mei t/m 15 juni

Een terugblik.

Het zijn drukke weken geweest. Begin van de week lekker rustig aan gedaan, wat dingen afgezegd en woensdag avond met mijn vader naar de kapper. Ik haal hem dan altijd op en dan gaan we samen. Als hij klaar is gaat hij terug lopen, een klein kilometertje. Ma belde dat hij weer terug was en dat het er netjes uitzag. Dinsdag was pa al niet lekker en vandaag ook niet helemaal, maar eind van de middag knapte hij op en is toch mee gegaan naar de kapper. John belde dat hij bij zijn moeder vandaan kwam en we zouden dan bij Broer&Zus wat eten. Die bleken een weekje dicht te zijn en bij de oude Gerrit wat gaan eten. We waren bijna klaar toen ma belde dat pa weer niet lekker was. Wij erheen. John boven kijken, pols voelen en zei direct huisartsen post bellen. Na telefonisch overleg kwam de ambulance met sirene en zwaailichten aan. Hart filmpje was niet goed en ze namen hem mee. Andre mee in de ambulance waar hij zelf ook lopend in gegaan is. John, ma en ik er achter aan in John zijn auto naar het Dijkzicht ziekenhuis. Toen we daar aankwamen was het even zoeken en toen we op de afdeling kwamen zag ik hem nog net een deur doorgaan. Hij werd met spoed gedotterd. Hij bleek dus een hart infarct gehad te hebben gehad. Wachten tot hij klaar was. Op de hart bewaking hoorde we dat het gelukt was en dat er een stand geplaatst was. Pa was helemaal verward en kwam in een delier. Best heftig om te zien. Heel wild en schelden. Zo zielig voor ma. De arts zei ook dat hij niet kon zeggen hoe het verder zou gaan, er kon nog een infarct aankomen, maar ook niet. Mijn zus is op vakantie in Frankrijk en hielden haar op de hoogte., maar de arts vond niet dat ze terug hoefde te komen. Er bleek in het dijkzicht geen bed te zijn en moesten nog naar het Maasstad. Ik had al besloten dat ik morgen vrij zou nemen, maar John en Andre moesten werken.

Ben ik om half twee hun thuis wezen brengen en met mijn auto weer terug. Kom ik net aan op de afdeling komt de ambulance gelijk voor transport. Ma mee en ik er achter aan naar het Maassstad.

Eer dat ik daar weer binnen was en op de afdeling aankwam, was ik wel een half uur verder. Pa was wat rustiger geworden van de medicijnen en hebben nog even op de arts gewacht. Pa was in slaap gevallen. Daarna ma thuis gebracht. Ze was volgens mij ook gesloopt. Wel vreemd zo s'nachts in het ziekenhuis. Een heel verlaten gebouw waar je gewoon door heen kan dwalen. Eer dat we een uitgang gevonden hadden waren we zo een 20 minuten verder. Ik was tegen vieren thuis waar John nog wakker was. Hij moest er rond zes uur weer uit. Ik rond zevenen de zaak gebeld dat ik thuis bleef en de jongens dat ik niet kwam en weer mijn bedje ingedoken. Rond negen uur kon ik niet meer slapend en alle telefoontjes van mijn werk maar afgehandeld. We konden rond half twee in het ziekenhuis terecht voor een gesprek met de arts. Goed gesprek en daarna mocht hij naar de gewone afdeling. Hij was wel verward, maar niet meer zo wild en agressief als vannacht. We zijn gegaan toen hij weer sliep en dat ging goed. Ik ben de volgende avond weer gegaan en hij mocht misschien zaterdag weer naar huis. Komen John, ma en ik binnen op vrijdag avond zegt de zuster dat ze het zo zielig vond dat hij maar rondjes liep en op ma zat te wachten dat als wij het goed vonden hij misschien gelijk mee mocht. Zij de Arts gebeld en pa had ons al gezien. Hij was vrolijk en mocht mee. Nou spullen pakken, auto halen en daar gaan we weer. Hij was wel wat verward van de medicijnen die we gelijk af gingen bouwen op advies van de arts. Ik de kringavond afgezegd want ik zat rond tien uur nog bij mijn schoonzus waar ik de auto had gebracht, zodat zij hem kon gebruiken. Het gaat nu redelijk, hij is wel een behoorlijk wat stappen terug en gaat verder terug in de tijd. Bij mij komt nu de rust terug want je bent elke avond even bezig, langs gaan, dingen doen etc. Ik heb zoveel respect voor mijn moeder die nu 24/7 voor hem zorgt. Wij zijn er maar een poosje. Nu maar hopen dat ze het vol houd en kijken hoe nu verder. Zaterdag middag een poosje geweest want hij zat helemaal in zijn dienst tijd en moest een fiets terug gaan brengen. Hij moest van alles en na een hele tijd ingepraat te hebben is hij rustiger geworden en ma belde net dat hij goed geslapen had. Hopelijk is de schade van de narcose en de medicijnen niet te groot en gaat het weer wat beter. Het is heftig om het zo van dicht bij mee te maken hoe iemand helemaal verandert. Wat een vreselijke ziekte is dementie toch. Vannacht redelijk geslapen, alleen John was erg vroeg. Verrot gestoken van de muggen en erg last van zijn gal. Zetpil ingenomen en weer in bed gekropen. We zouden vandaag naar Den Haag gaan naar het Museum met een vriend. Ik ben alleen gegaan en John is in zijn mandje gebleven. Het was gezellig en een mooie tentoonstelling. Heb samen met Peter een leuk spel gedaan met de tablet in combinatie met kunst. Lekker bijgepraat over van alles en nog wat.. Eind van de middag ging Peter weer naar Haarlem, Emily zou terug komen van vakantie., Ik onderweg John gebeld en hij wilde even naar Ibu. Daar Rasa Senang gehaald en bij Ibu gegeten. Een paar rustige dagen, Brielle bijna afgerond en op woensdag avond bij Ibu gegeten en zouden we gelijk vertellen dat John donderdag geopereerd zou worden. Ze was niet in orde, had het koud en ze was hangerig. Ze had ruzie met Anita gehad en ik was haar daar in afgevallen en dan heeft altijd zijn weerslag op haar. Toch maar niet verteld, omdat ze dan misschien nog beroerder zou worden van de zenuwen en dat wilden we er nu even niet bij hebben. Morgen Johnny onder het mes.