26. aug, 2016

25 augustus

Eigenlijk wel lekker geslapen en was er pas om half negen uit. Ik vind het ook wel erg lekker om elke avond een verslag van de dag te schrijven dit maakt je hoofd lekker leeg. Ik ben ook wel echt met vakantie. Denk totaal niet aan mijn werk en weinig aan thuis, alleen hoe het met de oudjes gaat. Tante Cor heeft verleden week nog in het ziekenhuis gelegen en dan zie je dat het mensjes van de dag zijn. Het weer zag er al goed uit en de stoelen neergezet, wat zitten lezen, muziek luisteren in de ligstoel onder de parasol. Mijn blog van gisteren schrijven en John heeft voor de verandering een keer ontbijt gemaakt. Verder lekker lui een beetje keutelen. Het is lekker in de tuin, er staat een lekker briesje. Begin van de middag richting Stolberg gereden en eerst even naar de dam van Neustadt gereden. Bleek gewoon hier de straat uit en dan ben je er. Alleen wordt het aan het einde fietspad en dat dan weer illegaal 4,5 km uitgereden. De dam mocht je niet meer op, er staat een hek voor. Maar wel leuk om te zien en al ruim 100 jaar oud. Ik wilde eigenlijk doorrijden maar toch maar terug, John vond get niets. Het fietspad weer 4,5 km terug gereden en langs ons huisje op naar Stolberg. Dat ligt redelijk in de buurt, ik wist eigenlijk net wat ik er van moest verwachten. Weet alleen dat Willem van Oranje zijn moeder er woonde. Het slot ligt op een heuvel en was dus eigendom van de opa van onze Willem van Oranje, net als het kasteel Hohnstein waar we vanavond zijn wezen eten. Ik verwachte er niet veel van, maar wat een leuk dorpje. Ik werdt heel vrolijk toen we binnen reden. Allemaal vakwerkhuisjes aan een gesloten de hele straat door. Een leuk marktpleintje en nog meer huisjes. Eerst doorgereden naar het slot, zodat we daar koel konden rondlopen. De heuvel op en daar bleek dat er groots gerenoveerd werdt. Ruim drie kwart stond in de steigers. Tijdens de oorlog en daarna in de DDR tijd is het grof verwaarloosd. 1 verdieping van twee vleugels was open en kon gratis bezichtigd worden. Leuk om door heen te lopen, paar mooie zalen en gangen, het traphuis en de kleine slotkerk met een lief altaar. Nog even door een stukje tuin gewandeld, maar algauw de schaduw van de parasol opgezocht en een cappuccino met een overheerlijk stuk taart verorberd in de tuin van het slot. Er staat in de buurt ook een groot metalen kruis, verglijkbaar met de Eiffeltoorn. Dus op kruistocht. Het lag een km of 8 verder de bergen in. Eerst er voor bij gereden en toen bleek dat er een parkeerplaats was waar vandaan je een paar km de berg op moest lopen naar het Josephkreuz. Dat hebben we maar gelaten voor wat het was, ondertussen stond de temperatuur meter op 32 graden, we willen niet 112 moeten bellen omdat iemand het niet meer trek. Terug gereden naar Stolberg, de zo'n ging al wat lager en dan is er meer schaduw van de hogere gebouwen. De auto aan begin van het dorp geparkeerd en het dorpje in geslenterd. Wat wordt ik hier gelukkig van. Ik hou hier zo van, dit soort dorpjes. Ik denk dat ik een reïncarnatie ben van een dikke Duitser uit de jaren 1600. Eerst nog even een stukje naar boven naar de kerk, maar ja hoor, vier uur dicht en het is vijf over vier. Het dorpje is eigenlijk maar 1 lange weg met halverwege het marktplein een aftakking het dorpje aan de andere kant eruit. Dus lekker rondgelopen, een hoop foto's gemaakt en bij het voormalig oude Rathhause wat gedronken. Terug naar de auto, het dorpje nog een keer door rijden en naar het huisje terug. Daar even wat gedronken en zitten. We wilden in de ruïne Hohnstein boven op de berg hier gaan eten. Je kon er ook met de uto heen en dat doen we natuurlijk. Een heel bospad van grind uit omhoog, langzaam voor de hobbels en bij een tafeltje in de zon op het kleine terras gaan zitten. Bleek dat het tafeltje gereserveerd was, maar we mochten nog wel even blijven zitten. Verder was alles bezet en gereserveerd. Er gingen weer wat mensen weg en we konden blijven zitten waar we zaten. Schitterend uitzicht over de heuvels met de ondergaande zon op de achtergrond. We hebben heerlijk gegeten, John een groenteschotel en ik goulash. Het was geweldig, en ik wilde ook nog wel een toetje. Alleen het liep niet met de bediening en na een uur wachten nog geen kaart voor dessert zijn we maar af aan rekenen. Er waren twee tafels die toen nog geen gerecht hadden. Bleek er personeel ziek en niet op komen dagen te zijn. Nou ja, heerlijk gegeten en het was goed zo. In het donker twee poorten uit zien te komen en voorzichtig de berg af rijden. Terug in het huisje nog even in de tuin gezeten met een trui aan. De wind was best fris, maar werdt gek van de beestjes en vliegjes die op de lampen af kwamen. Binnen mijn blog van vandaag zitten schrijven, John aan het tekenen en lekker slapen straks.