27. aug, 2016

27 augustus

Zo laatste dag vandaag, morgen ochtend weer naar huis. We maken er maar een lekker rustig daagje van. Ik was er op tijd uit en lekker buiten zitten lezen met een bakkie koffie erbij. John zijn weker ging om half negen en hij kwam niet boven water, bleef toch liggen. Toen hij wakker werd begon hij aan het ontbijt en hebben we lekker buiten zitten ontbijten. Daarna mijn blog van gisteren bijwerken en keutelen, wat lezen, facebook en mailtjes bekijken, lezen, bakkie, niets en niets. Binnen is het het koelst, dus John begon vast in te pakken. De spullen en vuile kleren die we toch niet meer nodig hebben vast in de auto gegooid. Lekker onder de parasol zitten lezen en uitgebreid gedoucht. Daarna even uitademen. We wilden koffie gaan drinken in het dorp, maar het is wel erg warm. Ik lag wel lekker binnen op de bank, toch richting het dorpje om als afscheid koffie/thee en een heerlijk stuk taart te nuttigen. Daarna via Illfelt naar Nordhausen gereden om de auto voor morgen vast af te tanken. Lekker op de stretcher onder de overkapping liggen keutelen, beetje faceboeken, laatste nieuws uit Nederland, in Utrecht al zwaar onweer zag ik Nu.nl, Ibu bellen, Erica appen, lezen en luieren. Rond half zeven naar het dorp gewandeld om wat te gaan eten, is het terras/restaurant op het plein gesloten wegens een feestje of zo iets. Er zit net buiten het oude centrum nog een ander tentje waar we nog niet geweest zijn. Een terras in de zon waar nog twee tafeltjes vrij waren, de rest gereserveerd. We konden eten, maar ze hadden binnen een grote groep en kon het wel een uurtje duren voor dat we wat eten kregen. We zien heerlijk te smelten in het zonnetje met wat drinken, dus dat wilde we wel. Kregen toch redelijk snel ons eten en ik moet zeggen, het was heerlijk. John had goulash en ik een snitsel met iets van saus en kaas gesmolten er overheen. Ik kreeg het niet op, maar het was met het eten op het kasteel het lekkerste wat we hier gegeten hebben. Wat wij toch wel bijzonder vinden is de, moet ik het mentaliteit noemen. In alle restaurants en terrasjes op Quedlinburg na, is het personeel kortaf, ongeïnteresseerd, je moet ongelofelijk lang wachten als je nog wat wil, soms zelfs naar binnen lopen. Het lijkt wel of ze niets willen verdienen. Of dat nou nog de DDR cultuur is. Ook in de winkeltjes en op straat zijn de mensen kortaf. Als je gedag zeg, lijkt het of het pijn doet of ze negeren je. Echt stug volk. Koffie met Amaretto na en terug gewandeld naar het huisje. Toch een kleine twee km lopen. Terug nog lekker in de tuin zitten en mijn blog schrijven. De laatste avond, heerlijk weer, kaarsjes aan, muziekje op. We kunnen weer terug kijken op een leuke vakantie. Van rondwandelen in de buurt, met de stoomtrein op pad, mooie routes rijden door de bergen en weidse landschappen, het weer, de miniatuur treinbaan, de Glashutte, van Quedlinburg tot Stolberg, de vele vakwerkhuizen, musea, oude stadjes, vele taartjes, terrasjes, relaxen in de tuin, kastelen, onverwachts bezoek van André, Sylvia, Julia en Mick, wandelingen, leuke winkeltjes, stuwmeren, eten, drinken, lezen, plaatselijke braderie, vlooienmarkt en gewoon niets doen. Zo het zit er weer op. De tijd is omgevlogen en toch ook het gevoel dat we al weken weg zijn. De accu is weer lekker opgeladen. Morgen weer naar huis, is ook weer lekker en morgen avond een bbq bij Kees en Erica. Nog even lekker zitten en dan slapen.