4. dec, 2016

2 december

Ik was vroeg wakker, terwijl ik uit kon slapen. Ik had om acht uur een afspraak bij de mondhygiëniste. Daar bijna een uur gelegen. als weer opgemeten en schoongemaakt. Het gaat heel goed ten opzichte van twee jaar geleden, maar twee kiezen zijn nog niet helemaal top. Daarna naar Dordrecht waar ik bij Syndion een flatje ben gaan sausen voor de Woonwulp. Ik had een kleur lila meegekregen, wat in mijn ogen behoorlijk paars was. Dus de muur geschilderd en de leiding laten kijken. Die schrokken zich rot. dat was volgens hun niet helemaal de bedoeling. Het meisje gebeld dat er in kwam en die vond hem ook niet mooi. Ze had een kleur uitgezocht en hij moest twee tinten lichter. Nou niet helemaal gelukt. Dus zelf aan het mengen en die vond ze mooi. Belde jan sr op om te vragen hoe het ging. Ik zei dat de kleur veel te donker was en hij had hem goed gemaakt zei hij. Ja zegt ie, die bewoners zijn (ik dacht dat hij zei) zwakzinnig, en die moet je niet serieus nemen. Ik was eigenlijk te verbaasd om te reageren. Dus toen hij opgehangen had, werd ik zo boos. Het is zo denigrerend. Het meisje heeft autisme en gaat begeleid wonen. Ze is met haar vader de kleuren uit wezen zoeken. Ik dacht als de leiding het gehoord had, wat hij zei, dan kon ik gelijk mijn spullen pakken en heeft hij er nooit meer werk van. Wat een lul van een vent is het toch. Ik heb me de hele middag op lopen vreten en laat het nu maar los. Zeker nu ik van zo dicht bij betrokken ben bij autisme en ziet hoe het is en dat het op heel veel vlakken helemaal niet zo erg is als ze altijd zeggen. Maar ja, een Wulp maakt geen fouten. Jan jr die bij ons werkt het zelfde. Ik werk al zijdelings 33 jaar voor en met een Wulp en de Woonwulp en is altijd gezeik geweest. Het narcisme van hun, ongelofelijk. Maar het leven gaat verder en dan is dit niet echt belangrijk. Nog drie weken dan is het kerst en ga eens kijken hoe ik verder wil. Ik erger me steeds meer aan mijn oude klantenkring. Ik ben de afgelopen jaren erg verandert en dan ga je  merken dat hun dat niet gedaan hebben. Ik loop heel de dag met Johan in mijn hoofd. Ik kan het nog niet helemaal bevatten. Peter uit Haarlem gisterenavond nog een tijdje gesproken en dan komen de herinneringen weer boven. Gisterenavond laat las ik op Rene zijn blog ook nog zijn laatste mail en dan voel je dat wel even. Op uitgelicht van de week een stukje over Johan. Het was nog flink doorpezen verder vanmiddag om alles af te krijgen. Normaal had ik niet meer naar de zaak gegaan, maar het was afrekening en dan willen ze alle papieren op tijd hebben vrijdag. Er hing een uitgelaten sfeer. Peter was er niet en de grapjes waren niet van de lucht. Ik liep nog een beetje met de ergernis van Jan sr rond en Jan jr liep er ook, dus toen ik alles ingevuld had ben ik maar weggegaan. De bedoeling was dat ik een maandag naar Castricum moest voor een paar meter sausen, maar Jan had gezegd dat, dat niets voor mij was. Heen en weer rijden, maar ik denk dat hij mij graag bij hem wilde hebben om het dan zelf wat makkelijker te hebben. Ik moet het los gaan laten, want ik merk dat de ergernis bij mij hoog zit. Op naar huis. John had zijn dagdienst verruilt met een avond en heb ik eerst gegeten, douchen en ben ik begonnen met inpakken van de spullen in de kamer. Het is echt leeg aan het worden. Nog een poosje tv gekeken en op tijd naar bed gegaan.