27. feb, 2017

18 februari

Vandaag ben ik jarig. 52 jaar al weer. Wat gaat de tijd toch snel. John moest werken en versliep het bijna. Gaf nog snel een kus om te feliciteren en weg was hij. Liep een beetje verdwaasd rond en heb maar een bakkie gezet. Ik had een beetje een weemoedig gevoel. Toen ik op de bank ging zitten, zie ik ineens een cadeau van John op tafel liggen. Heb hij toch wat lekkers neergelegd voor mij. Ik had een beetje een raar gevoel en de telefoon gaat. Peter en René uit Beverwijk belde om te feliciteren. Volop zingen en ik brak. Denk de emotie van de afgelopen twee weken, de kringavond gisterenavond, waar het allemaal te sprake kwam. Alles kwam er even uit. God, wat had ik dit even nodig. Ik liep al een paar dagen rond om René even te bellen, maar dat doe je dan weer niet, en nu janken. Er kwamen allerlei appjes binnen en Peter uit Haarlem belde ook om te feliciteren en hoppa daar ging ik weer. Janken. Dat kan een leuke dag worden. Een beetje tussendoor aan het schilderen en kitten aan de deuren. Eind van de ochtend taart gehaald bij de bakker en bij pa en ma een bakkie gaan doen. Pa was erg verward en toen hij me voor de tweede keer wilde feliciteren, vroeg hij aan mij, waar Cees was. Lekker taart met koffie op en ben nog even over Ambacht gereden om verf op te halen en bij Marja een bakkie te doen. Ze was behoorlijk beroerd en ben niet te lang gebleven. Thuis de laatste glaslatten van de deuren afgekit en om gaan kleden. We zijn vanavond met de Vlasblommetjes gezellig wezen eten bij de Tapa's bar. Het was verleden week goed bevallen. Met André, Sylvia, Julia, Mick, Jeanette, Patrick, Erica, Cees, John en ikzelf. Het eten was heerlijk, erg gezellig. Dat hadden we wel even nodig. De vraag is wanneer we zo weer met zijn allen kunnen eten. Ik had natuurlijk weer een flink wijntje op en John heeft naar huis gereden. Al met al, een hele leuke verjaardag. Thanks allemaal, I love you.

De traan werkt als een lens. Zij leert ons dingen zien die ons anders zouden ontgaan.

P. Clean