27. feb, 2017

27 februari

Nieuwe dag, nieuwe kansen. Aan de slag in Ridderkerk. Lekker gewerkt en de dag vloog voorbij. Een muur in het trappenhuis gesausd, op een ladder. Lekker ouderwets. Eind van de middag naar huis en douchen.  John sms'te dat hij er aan kwam. Naar het gemeentehuis om paspoorten en rijbewijs te verlengen. De boel verlengt, samen 150€ verder en weer terug naar huis. Even wat eten halen en makkelijks gegeten. Vertel john een verhaal waar hij nu zelf om kan lachen. Ja, autisten zijn niet altijd sociaal. Verleden week is er een bewoner overleden. Nu zou de dochter vandaag nog even langs komen, ze wilde John persoonlijk bedanken. Ze kwam binnen met een grote doos onder haar arm en John was bezig met de medicijnen en de lunch. Ze vroeg of ze hem even mocht spreken en hij zei dat hij even bezig was en of ze even wilde gaan zitten. Komt hij een uur later terug in de gang, zit ze daar nog steeds met haar jas aan. Ze bedankte hem voor de goede zorg en ze kregen een doos met lekkere dingen erin. Toen vroeg hij waarom ze was blijven zitten en ze zei, Je zei het zo streng en je was zo druk bezig. Nu is het kwartje gevallen, dat het eigenlijk niet kan, en heeft hij er hard om zitten lachen. Ik vind dat hij alsnog een berichtje moet sturen naar haar. Nu mijn blog van de afgelopen drie weken online zetten en dan is het bed tijd.