25. jun, 2017

17 juni

Ik was vroeg wakker vandaag. Day Day, de eerste Utrechtse Canal Pride is vandaag en na een paar maanden voorbereiding is het dan zo ver. Rond zes uur was ik eruit en de laatste spullen inpakken. Bakkie en tegen zevenen op weg. Ik was rond kwart voor acht bij de boot. Effe met de beveiliging staan praten en mijn auto het fietspad op gereden om uit te laden. Ik had nog last van mijn rug en had vanmorgen al wat ingenomen. Alles via een steiger naar de boot brengen. Het is een grote kale, lege boot en eigenlijk een smerig ding. De auto weggezet en begonnen met banners uit te zoeken en ophangen. De Ballonnen jongen was ook vroeg. Een aardig ventje. We hebben de bogen over de loopplank naar de boot gebracht en hij zei dat hij naar de stad ging vanmiddag en dat hij het heel leuk vond. Ik heb aangeboden dat hij mee mocht varen met zijn vriendje, maar dat zou hij nog laten weten. Danielle appte dat ze eraan kwam. Alle drank aan boord gebracht en in het ijs gezet. Danielle ging haar auto wegbrengen en Rob kwam aanlopen. Rob heeft wat geholpen en toen kwamen de mannen van het geluid. Johan kwam er ook aan en Danielle was ook weer terug. Verder met versieren, banners ophangen etc. Best een heel werk. Alle tasjes uitzetten met lekkers en shirts. De eerste kwamen er al aan en dan is het ineens heel druk en chaotisch op de plek. Tegen 1 uur was iedereen aan boord en ook nog een paar onverwachtse gasten. Het feestje kon beginnen. De eerste drank ging al goed en ik was nog van alles aan het regelen. Dat zit toch een beetje in de genen. Even na tweeën mochten we eindelijk varen. Het was een zeer leuk parcours, met de werven beneden die vol stonden met mensen. Je kon ze zelfs een hand geven zo nu en dan. Het was meer dan een feestje. John stond halverwege op een brug. Hij wilde niet mee op de boot. Verderop in het roze gebied stonden Rene, Peter, Paul en Oscar. Erg leuk om ze te zien. Ik kreeg later een heel leuk filmpje van Peter. Dan ben je ineens aan de finish. Ergens ook goed want er waren hadden 12 vluchtelingen aan boord. Die waren uitgenodigd als boot vulling. Leuke gasten, excentriek, maar door de drank waren er een paar die een beetje te ver gingen. We willen tenslotte iets uitstralen en dat past er dan niet bij. Maar het was een top dag, gedanst, het contact met het publiek, de sfeer, hapje, drankje, heel veel mooi weer en wat een feest. Nog een beetje feesten en de eersten gingen van boord. Er is nog een borrel in het Kalff en daar gingen er meerdere naar toe. Even de boel sorteren en ik ben de auto gaan halen. Die stond bij het begin punt. Een klein half uurtje wandelen en het was even zoeken om weer bij de boot te komen en een parkeerplek te vinden.  Dus de auto voor het Politie bureau maar met alarm lichten aan de kant gezet. Met een paar man alle spullen in de auto gebracht. Afscheid nemen. Leuke reacties gekregen. Ook al via de app leuke foto's. John kwam mijn kant op en zijn we lekker naar huis gegaan. Ik heb Peter nog even gesproken, of we nog wat afspraken. Maar ik voelde me vies, ik was kapot versleten en had het een beetje gehad. Onderweg even de oudjes bellen. Met ma effe bijgepraat en toen was Ibu. Nou die ging los. Het is heel de week al stroef, maar nu kreeg ik alle verwijten mijn kant op. De oorlog en alles kwam er bij. Wat ik haar allemaal heb aangedaan etc. Ik heb gezegd dat ik niet meer wist wat ik moest zeggen en Ibu ook niet en hebben we opgehangen. John heeft alles kunnen horen en we hebben afgesproken dat ik een time out neemt. Dus maar even geen contact. In Barendrecht maar even gestopt bij de KFC en daar wat gegeten. John op station Barendrecht afgezet, waar zijn auto stond en naar huis. Vast wat spullen mee naar binnen genomen en douchen. Ik was kapot versleten, maar wat een leuke dag is het geweest. Het is alle voorbereidingen waard geweest.

Zij die het opgeven weten nooit hoe dicht ze bij hun doel waren.