16. jul, 2017

12 juli

Het was slecht weer onderweg. Het regende flink en ontzettend druk. Vandaag een hele rustige dag gehad. Ik had gehoopt dat de timmerman verder was, maar nee. Dat ging een beetje op zijn 11en30ste. Aan het eind van de middag toch alles kunnen gronden en kitten en hopen dat morgen die pipo komt om de ramen op te knappen. Aan het eind van de middag kwam het zonnetje door en ben ik naar Alphen aan de Rijn gereden. Ik zou met Gerda, die ik ken van de partnergroep van autisten wat gaan eten. Altijd gezellig om weer even bij te kletsen. Onderweg maar weer een stap gezet naar Ibu. Ze vraag elke dag naar me nu en heb haar maar gebeld in de auto. Het eerste wat ze vroeg was, of ik nog van haar hield. Ik heb dat bevestigd, maar merk dat er wel wat gebeurt is. Ze is me heel dierbaar, maar er is wel iets kapot gegaan. Ik voel me toch ergens van iets beticht, wat ik niet gedaan heb. Gelukkig kan ik het wel loslaten, maar het zal nooit meer worden wat het geweest is. Maar laten we die korte tijd die ze nog heeft, geen ruzie maken en het er gewoon van maken. Gerda opgehaald en eerst koffie gedronken op het terras en een stukje gelopen. Bij Bregje gegeten. Ik moet zeggen dat het lekker was. Nog een stukje lopen en nog een bakkie op het terras. Daarna Gerda this gebracht en naar huis. Altijd weer goed en leuk om even van gedachte te wisselen. Niet dat we ergens tegen aan lopen, maar meer een soort van herkenning. We staan beide het zelfde in de relatie en begrijpen elkaar daarom. John even bellen onderweg, die was weer terug naar de zaak. Nog een paar weken en dan komt de rust. Ik thuis nog even zitten en naar bed zei duimelot.