11. dec, 2017

11 december

Het viel vanmorgen alles mee op de weg. In Etten-Leur lag zelf bijna geen sneeuw. Het was een rommelige dag op het werk. De glaszetters waren er en ik kon niet overal terecht. Eerst alles maar glad werken, laatste dingen behangen, kitten en de panelen aflakken. Rond een uur of tien begon het licht et sneeuwen. Ik begreep dat er zelfs code rood afgegeven was, maar ik vond het allemaal wel; meevallen. De glaszetters waren vroeg weg en kon ik alle panelen aflakken, Rond drie uur was ik klaar en ben ik toch maar naar huis gegaan. De sneeuw van de auto vegen. Het leek wel of het al dooide, het ging er makkelijk af. Het was rustig op de weg, en de weg was behoorlijk schoon. Vanaf de Moerdijkbrug werd het witter en ja, nu begrijp ik het. Het was erg slecht al, maar denk dat ik op tijd weggegaan ben. De laatste stukken waren erg glad en ik was blij dat ik thuis was. Ik begreep op het nieuws dat er bijna 1500 km file was. Nog even bij de Lidl 20 zakken met marshmallows gehaald, dat vond John leuk om ook in het tasje voor de zorg voor de meiden die bij Ibu komen. John appte dat hij onderweg was. Hij had vanmiddag examen, maar dat bleek afgelast et zijn en ze hadden hem niet ingelicht. Dus in het slecht weer naar Capelle aan den IJssel en gaat het niet door. Wat een waardeloze organisatie is het. Hij mag zijn uren schrijven, dat moest er nog bijkomen. Hij was rond vijf uur thuis, dus het viel nog mee. Ik gelijk gaan koken en hebben we eerst gegeten. Ik viel in slaap op de bank en daarna even mijn blog bijwerken en de tasjes vullen. Dan kan John ze meennemen morgen. Het zijn 20 tasje geworden met een zak spekkies, poselijnen schaaltje met bonbons, kersthuisje, kerstbal met licht en KitKat, wat Ibu altijd op tafel heeft staan voor die meiden. De keuken opruimen en nog een doos uitpakken. Nog even zitten en dan is het weer tijd voor mijn mandje.