17. jun, 2018

16 juni

Vroeg op en een bakkie zetten om mee te nemen. Tegen zevenen op pad en ik was tien voor acht in Utrecht. Vandaag is het de tweede Gaypride in Utrecht waar we met de Kringen natuurlijk mee meevaren. Ik was de eerste en kon de auto recht voor de boot op het fietspad uitladen. Even op de boot kijken en ik was niet heel blij. Wat een ouwe rotschuit, alles hing los, een puinhoop. Alle lege blikjes van verleden jaar lagen er nog en overal rommel. Alles uitladen en begonnen met opruimen. Wel gelijk appjes gestuurd naar de werkgroep en Danielle zou er zo zijn. Staat ook Rob ineens op de boot. Goed dat hij er zo vroeg was. Hij had met een ander de boot uitgezocht. Hij zag alleen het probleem niet. Daarvoor was Ernst mee geweest. Maar dat is een puntje van de evaluatie. Alles maar loslaten en het beste ervan maken. Danielle kwam met een auto vol met drank aan en ook die even uitladen. Even kijken hoe we het wilde inrichten en ging zij haar auto thuisbrengen omdat het betaald parkeren was. Ik ook mijn app vast aangezet, zodat ik op tijd ben om negen uur. Frank kwam ook al gauw met de geluidsinstallatie en hij liep ook tegen een hoop dingen aan. Dus erg improviseren hoe we alles neer kunnen zetten en ik maakte wel een beetje zorgen over de ruimte die overbleef. Loslaten is dan het devies. Samen met Rob de drank koud gezet in de ijsblokken en begonnen met banners ophangen. Johan kwam er ook bij en het liep best lekker. En mooi op tijd klaar met optuigen. De spullen die niet meer nodig zijn vast in de auto gooien en blijkt dat ik om kwart over acht al een bekeuring had. Is het vanaf zeven uur betaald parkeren daar. Dat is nieuw voor mij en nog geen eens midden in het centrum. Dat kost me weer 64 euro, duur daagje al.

Er was vanaf kwart over elf een begrafenis aan de gang in de kerk recht voor de opbouw plek en we mochten de muziek niet testen. Dat was wel jammer want het zou tot half drie duren. Een flinke dienst in ieder geval. De eerste kwamen zich melden en dan zijn er weer die niet op mijn lijst staan en wel betaald hebben. Ik had 70- tasjes op naam met shirt op maat. Er mochten ook maar max 70 op. Johan bij de brug de mensen opvangen en ik op de boot de shirts uitdelen. Met een paar afvallers en 2 die niet goed gegaan zijn, maar wel betaald hadden volgens hun zaten we op 67. Nog een keer tellen toen ze aan boord gingen en we zijn er klaar voor. De drank werd al flink genuttigd, maar zo gek zonder muziek. Er waren er en paar die het toch deden en werden dan weer teruggefloten. Om half drie gingen de kerkklokken en ging de stoet vertrekken. Aan de auto’s, bloemstukken en de kleding te zien was het iemand van formaat die overleden was. Vandaar denk die dienst van drie uur. We mochten knallen. Het confetti machine aan, en die werkte niet top. Leeghalen en opnieuw proberen. Nu ging het wel als we hem aanzetten en kleine handjes erin gooien. Rond half vier mochten we eindelijk varen. Het eerste stukje was nog rustig, maar het was gezellig druk in de stad. Heel veel mensen aan de kant en wat een sfeertje. Alleen de confetti ging steeds slechter. Hij liep vast, geen power. En kwam niet ver meer. Af laten koelen en op een gegeven moment er mee gestopt. Ik had alleen al tien kilo in een vuilniszak los gemaakt en dat zijn we dan maar gaan gooien. De boot lag bezaaid met papier. Ondanks dat was het wel een feestje, maar heb ik wel een heel stuk van de tocht niet bewust meegemaakt. Eric met zijn vriend gezien. John stond bijna aan het einde aan de kant. Rond half zes waren we op ons eindpunt waar John stond te wachten. Iedereen van boord en dan is het weer opruimen geblazen. Ik ben met John de auto gaan halen. Een wandeling van 20 minuten en even bijkletsen. De auto kon ik vak bij de boot parkeren en alles was al bijna afgebroken en op de wal. Met elkaar de spullen in de auto gegooid, dat ziek ik van de week dan wel uit. Moeten ook alle spullen voor as. Zaterdag de Roze zaterdag in Gouda weer in de auto. John bleef bij de auto wachten en ik gedag zeggen. Nog even gewacht, er was een man onwel geworden en dan moet je als organisatie er even bij blijven. Zijn bloeddruk en suiker was prima, hij had wel genoeg drank op, maar geen aanleiding van bezorgdheid. Er was een grote groep hulpverleners die bij elkaar gekomen waren daar en hebben alles nagekeken, maar konden niets vinden. De huisartsenpost werd overwogen. Hij was erg emotioneel. Het ging goed dus ik naar John. Vertel ik het aan John, vraagt hij wat de klachten zijn. Onwel geworden, pijn in de buik en raar in het hoofd. John vraagt of hij ook emotioneel was. Ik zeg ja, dan is het een soort zeeziekte zeg hij. Op de boot, heel veel indrukken en dan zijn dit de klachten. Dokter John heeft raad. In de auto en richting huis. John zijn auto stond in Barendrecht, daar even wat gegeten hem afgezet op het station en naar huis. Hij wilde nog bij Mar een bakkie gaan doen, maar na het douchen was het half negen en ik was kapot. Dus even met de potjes op de bank en hij ging nog even naar Ibu om half tien. Die was niet lekker en de zorg wilde weer tegen alle afsopraken in de huisarts gaan bellen. Ik lag er rond tien uur in en sliep binnen een paar minuten.

De wijze overdenkt zijn eigen fouten, niet die van een ander.