2. jul, 2018

1 juli

Om half 8 was ik weer wakker en op mijn gemakje mijn blog van gisteren schrijven. Vandaag is de laatste dag en vanavond vliegen weer terug. Vast wat spullen in de koffer doen, douchen en naar het ontbijt. Jan Willem was er al en de rest volgde snel. Een leuke foto laten maken door een Nederlandse dame die ook zat te ontbijten. De laatste spullen in de koffer, ik overwoog bijna om mijn schoenen dan maar weg te gooien. Ik kreeg hem bijna niet dicht. Uitchecken en de koffer in het hotel in de opslag zetten. Met de tram naar museum Hundertwasser, Dit is een Weense kunstenaar in de stijl van Gaudi. Hij heeft heel veel gebouwen ontworpen met een architect en opgepimt. Daar kregen we een hele discussie over, ik zag gewoon de oude bebouwing eronder door en de kunst fanatieken onder ons, willen dat niet zien. Ik heb me erbij neergelegd en laten hun het maar heel hoogdravend evalueren. Het zag er wel heel gaaf uit, maar ook gedateerd en moest hoognodig gerestaureerd worden. Doorgelopen naar het Kunst Haus Wien, waar een grote tentoonstelling is van de schilderijen van Friedensreich Hundertwasser, een enorme excentrieke man, die me een beetje aan Dali doet denken. Zijn schilderijen zijn heel kleurrijk en daar blijft het voor mij bij. Ik heb niets met moderne schilderijen. Er stonden een paar maquettes die wel heel gaaf zijn. Zijn architectuur vind ik geweldig om te zien. En spreuken aan de muur bevestigden dat ik het wel goed gezien had. Hij leukt dus de boel op, heel kort door de bocht. En sommige projecten ontwerp hij en een architect voert het uit. Er was op de bovenverdieping een fototentoonstelling van schitterende schilderijen van een Finse dame, die allemaal zelfportretten gemaakt heeft. Heel bijzonder om te zien, van bloot tot gekke standjes en kleding. Een hele leuke tentoonstelling, waar ik van de week al een foto van op Instagram gezet heb, terwijl ik niet wist dat deze expositie hier was. Buiten op het terras gezellig aan de koffie, het is heerlijk weer en richting Praters gelopen, waar een gigantisch reuzenrad staat. Blijkt het een ongelofelijk groot pretpark te zijn, wat vrij entree heeft. Het was erg gezellig druk en heb me over laten halen om in een soort waterglijbaan te gaan. Met zes man in zo’n band zitten en dan via een lift naar boven en door een water rivier naar beneden. Het ging goed, totdat we gingen spinnen en we bleven rondjes draaien. Daar werd ik wat weeïg van in den buik en bijna onderaan schepte we een bak water, en wat denk je. Ceessie zeik nat. Heel mijn broek en rug liep het water af. Aan het einde stond een soort droger, en daar heb ik even ingestaan, maar dat hielp niets natuurlijk. Dat kost alleen maar geld. Joop en Jeroen nog in een soort achtbaan gegaan waar je onder hing en gewandeld. Ongelofelijk wat een absurde attracties en hoe druk. Maar dat komt ook denk ik, dat alles dicht is op zondag. Zelfs heel veel restaurants bleek later. Met de metro richting het centrum om wat te gaan eten, vast kaartjes voor de trein gekocht en op zoek naar een restaurantje. Dat viel niet mee, omdat er heel veel gesloten was. Maar op een mooi terras bij een best chique tent neergeploft en een heerlijk hamburger op. Niet goedkoop, maar wel top. Daarna nog even de stad ingelopen en bij de nichtenkroeg van zaterdag een afzakkertje gedronken en bij het hotel de koffers opgehaald. Ik krijg steeds meer last van mijn scheenbeen. Het is een zeurende pijn als ik loop en als we zitten, heb ik er geen last van. Het begon gisteren bij Sissie, en wordt steeds erger. Naar het station voor de trein naar de luchthaven. Ik krijg van john een berichtje, dat hij helemaal over de zeik is over het nieuwe bed van Ibu. Het blijk een oud, gammel gebeuren te zijn. Hij steurde een filmpje en had ruzie met zijn moeder. Die weer over de zeik en is hij weggegaan. Hij zou even gaan wandelen om af te koelen. Ondertussen zit Sas te appen dat Ibu al zes keer gebeld heeft en John niet te pakken krijgt. John even gebeld toen we op de luchthaven waren en hij was weer rustig. Hij had haar even gebeld en gezegd dat hij niet boos is. Het is weer drama op drama. Maar ja. Eerst maar wat eten en een bakkie doen en we hadden een half uur vertraging. Op naar de gate en Jeroen had vanmorgen al ingecheckt, dus hoefden we niet daar nog in de rij. De douane was ik nu zo door, en met de bus naar het vliegtuig. De vlucht was anderhalf uur en ging best snel. De andere kant had blijkbaar schitterend uitzicht met de ondergaande zon en konden Friesland, Groningen en de Waddeneilanden zien liggen. John appte dat hij er al was en hebben we na het afscheid nemen Jeroen en Sandro nog even thuisgebracht. Het hele verhaal van ibu aangehoord en thuis even douchen. Nog even zitten en naar mijn mandje. Ik sliep zo.