7. jul, 2018

4 juli

Ik heb heerlijk geslapen en was rond zeven uur wakker. Was wel moe, maar meer in mijn hoofd. John kwam er even later ook uit en zou naar delft gaan met Marrie. Ik had graag gewild dat hij vanmiddag mee zou gaan en hij zou ook vanmorgen mee gaan las de psychiater komt. Eerst even samen een bakkie koffie doen, douchen en aankleden. Ma belde of ik nog even een zakbijbeltje wilde halen voor pa. Hij leest er denk ik nooit in, maar ze wil het graag. Dus naar de Kandelaar en dan tik je een bak geld af, maar voor het goede doel. Door naar pa en ma, John had wat broodjes bij de bakker gehaald en was er ook al. Dan is het wachten tot er wat gebeurt. Rond half elf kwamen er drie man sterk. Psychiaters in opleiding erbij. Ik vond het een vaag gesprek. Er vielen lange stiltes en zoveel vroegen ze niet. Het was meer een observatie. Ze gingen buiten even overleggen en pa had niet echt in de gaten wat er allemaal gebeurt. Hij is wel duidelijk dat hij niet wil en niet zomaar mee zal gaan. Ze kwamen terug en ja, hij gaat vandaag naar een verpleeghuis en de ambulance kom hem halen. Dat zou binnen nu en twee uur zijn. Dan is het belletje hier, belletje daar. Je wordt door het verpleeghuis gebeld, de Riederborgh etc. Dan belt om 1 uur de psychiater en ik denk dan komt de ambulance er nu aan. Blijkt het vanmiddag om vijf uur pas. Of we dat nog vol konden houden. Ma was ondertussen druk bezig met spullen verzamelen en ben ik met pa maar een rondje gaan rijden. John zou even de medicijnen van Ibu regelen. Eerst even bij Sikkens spullen ophalen voor mijn werk. Die op de Alblashof brengen en een rondje over de afdeling gelopen. Pa liep als een hondje achter me aan. Het was nog vroeg en ben ik de dijk via Kinderdijk naar Streefkerk uitgereden, binnendoor via Oud Alblas terug. Hij had het erg naar zijn zin. En in je hoofd spookt het maar dat je hem straks gaat opsluiten. We waren bang dat hij niet zomaar mee zou gaan en had ineens het idee om te zeggen dat hij voor een foto van zijn voet naar het ziekehuis moest. De ambulance opgevangen en het voorlegt en hun vonden het een goed idee. Hij ging gewillig mee, een zoen voor ma en liet zich vastmaken op de brancard. Ik ook mee achterin en John en André waren al daarheen met de spullen. Het verkeer viel alles mee en rond vijf uur waren we er. He zijn jullie er ook zeg hij tegen John en André die in de hal zaten. Hij gaat naar de vijfde etage. Even in zijn kamer kijken en naar een klantoortje voor de intake. Hij kijk uit het raam en zeg, hier kan je niet zomaar vluchten. Hij voelt het wel, maar het dring niet door. Ik ben zo blij dat hij zo mak blijft. Tijdens de intake zit hij erbij, maar realiseer zich niet waar het over gaat. John is op een gegeven moment met hem naar zijn kamer gegaan, nadat de dokter hem onderzocht heeft en zijn tassen uit gaan pakken. Een rondje met hem over de afdeling gedaan. Hij zat in de gang toen we weg gingen en gaf zich over om een nachtje te blijven. Hij vroeg wel, wanneer gaan we naar huis, maar ging met de verpleging mee toen wij de lift in stapten. Op naar ma, waar Jeanette was. Die heeft met André wat bij de snackbar gehaald. Ik heb vandaag bijna niets gegeten en eigenlijk nog geen trek. De papieren ingevuld en alles besproken. John ging naar de zang en heb ik André thuisgebracht. Nog een aantal telefoontjes naar de family, Marja aan de lijn. Tannet belde, ik spreek er niet veel, maar ze weet precies wanneer ze moet bellen. John kwam even omkleden en ging de nacht in. Even mijn spullen klaar gemaakt voor morgen en kapot versleten mijn bed in gestapt. John was even gaan liggen en moest nu weg om te gaan werken. Ik sliep al voordat hij de deur uit was.