7. jul, 2018

5 juli

Weer heerlijk geslapen, maar wel met een volle kop wakker geworden. Mijn been viel mee en op naar Deloitte. Eerst begonnen met een bakkie en in het restaurant wat wanden sausen. Met Suus een praatje gemaakt, haar ken ik denk al 20 jaar uit de catering. Tussendoor wat appjes en later naar de parkeergarage om in het trappenhuis verder te gaan met sausen. Buiten aan de Maas zitten eten en toen belde Hester, de casemanager. Even bijgepraat en ze wilde morgen even bij mijn moeder langs. Ze is echt heel lief voor haar. Weert aan de slag en een heel gesprek met Conny van de zorg van Ibu. Ze is vier weken met vakantie geweest en wilde weten wat er weer allemaal aan de hand is. Nu blijk wel dat Ibu alles bij elkaar manipuleer. Waarschijnlijk gebruik ze daar Annie voor en dat werk bij ons weer als een rode lap. Het bed heeft ze zelf geregeld, Conny was er zeer nijdig over. Zij kan als 1 van de weinige zeggen wat ze denk, en Ibu pikt dat van haar. Misschien maar even een keer koffie met Annie erbij drinken om het uit te praten, we moeten nog even verder met elkaar. Kwart over drie had ik het gehad. Ook wel wat last van mijn pootje en naar huis. Daar viel ik in slaap op de bank en hebben John en ik wat soep gegeten. Rond kwart over zes naar ma om spullen voor pa te halen. John gaat ook mee. Van alles in de tassen gegooid en op naar Overschie. Hij was niet op zijn kamer en hebben we even de spullen in de kast gelegd. Wat kleine dingetjes van hem zelf neergezet, ketingtjes, boeken, stoeltjes en een autootje, een klein kevertje die hij vroeger had. Hij zat in de woonkamer en was een beetje afwezig. Hij was niet echt spraakzaam. Wel zijn nieuwe schoenen gepast, maar die waren te klein. Ik ben even de papieren bij de verpleging wezen brengen, die la bijna een uur zaten te eten en te beppen. We raar, een woonkamer met 12 grotendeels demente mensen en geen toezicht. Er zat een vrouw heel te tijd met haar hand in de lucht, en John zag het ineens. Ze zat HELP te tekenen in de lucht. Het enige dat ze zei was dat ze naar huis wilde. Ik begreep van de verpleging dat hij vanmiddag geprobeerd heeft om over het hek van de tuin te klimmen, Ja hij wil echt weg. Er is hem ook een advocaat toegewezen en die was vanmiddag geweest en zou mij of Jeanette bellen. John was even bij zijn spullen gaan kijken op zijn kamer. Het autootje laten zien en daarna moest hij met die vent met die baard mee, die heeft ene auto, heeft hij net laten zien. Toen ik zei dat die vent met mij meeging en hij een nachtje moest blijven, zei die. Dat zien we dan morgen wel weer en slofte de gang in. Wij weg en dat had hij door en klopte op het raampje bij de deur. Zo triest, dat hij niet meer weet wie je ben en je hem zo achter moet laten. Ik probeer het maar zo rationeel mogelijk te bekijken, anders ga je er kapot aan. Bij ma nog even langs de was brengen en rond negen uur naar huis. Onderweg René gesproken, wel even goed om zijn stem te horen. Nog even zitten, john had een ijsje gehaald en spullen voor morgen klaar maken. Kapot versleten rond tien uur naar bed gegaan.