8. jul, 2018

7 juli

Rond zeven uur weer wakker en er uit gegaan. Mijn blog van afgelopen week bijgewerkt en een bakkie gezet. Het wordt een drukke dag geloof ik. Mijn hoofd zit nog steeds erg vol, en ga het maar even aan. Dat is als John mantelzorger is en je ouders bij wil staan, gewoon doorgaan. Om tien uur even naar de bakker voor verse broodjes en John ging douchen. Een ontbijtje maken en we kijken vanavond wel voor boodschappen. Eerst even naar Ridderkerk om te kijken of ze schoenen voor pa hebben. Het was uitverkoop, maar bij uitzondering mochten we ze terugbrengen als ze niet goed waren. Twee paar meegenomen en door naar Overschie. Pa liep in de tuin zagen we, en beide een kant op, dan komen we hem vanzelf tegen. John achter pa aan en ik hij was al bezig om het hek in te klimmen om te ontsnappen. Hij is erg rustig en ging mee om koffie te drinken op het terras. Volop verhalen, hij was niet zo suf als donderdag. Dat zijn waarschijnlijk de indrukken geweest. Koffiegedronken en hij heeft nog steeds zijn humor, maar is ook erg wantrouwend. John de schoenen gepast en een rondje met hem door de tuin gelopen. We vonden de rechtse schoen wat groot en de linkse was goed. Bleek dat ze in de winkel de 44 en 45 door elkaar gedaan hadden. Maar omdat hij in de tuin gelopen had, was de zool wel wat vuil geworden. Ik ben boven wezen kijken voor de vuile was en de schoen onder de kraan schoonmaken. Dat viel nog niet mee. Bij de verpleging even langs. Hij heeft nog niets rustgevends gehad en dat wij meegenomen hadden had de verpleging van donderdag niet gerapporteerd. Ik vroeg naar de advocaat, en hou dat verder ging, maar er stond niets van op het rooster en in de rapportage, alleen dat die langs geweest was. Bleek er toch een mail te zijn dat er maandag middag een soort rechtszaak is om te kijken of alles wel rechtsgeldig gegaan is en hun ons hadden moeten inlichten. Dat hadden ze niet gedaan, goed dat ik ernaar vraagt. De zorg is, ja, wat zou ik zeggen. Alle begin is moeilijk 😉. Nog wat gedronken met pa en rond 1 uur heeft john hem boven gebracht om te lunchen. Hij doet heel gewillig wat John vraagt, heel mooi ook om te zien hoe John met die mensen omgaat. Hij spreek ze aan, help als hij ziet dat ze het even nodig hebben. Het verzorgen zit echt in zijn bloed. John pa aan de eettafel gezet en ook weggegaan. Door naar ma voor wat drinken en verslag uitbrengen. Ma wil er wel graag heen, maar het advies is om het een weekje niet te doen. Ze vindt het moeilijk en ze begrijp het. Wil ze wel, dan ga ik erheen met haar, maar we zijn bang dat las hij haar ziet, wel moeilijk kan doen. André ging misschien vanmiddag, en wij de andere schoenen even terugbrengen. Doorgereden naar ikea om voor een ander bed te kijken voor het Ibu drama, bed verhaal. Ik heb dat bed nog niet gezien, maar John wil een nieuw bed voor haar. Marja kwam daar ook even heen, ze werkt er vlakbij en was klaar. Rondje doen, voor laten lichten, qua prijs en de mogelijkheden van zachtheid. Het werd een boxspring en we konden hem ook meenemen in en op de auto. Bleek dat de boxspring niet voorradig was en ik dacht ook, als het oude ledikant nou nog wel goed is, waarom dan en nieuwe nemen. Wel een nieuwe lattenbodem meegenomen en Marja naar huis en wij naar Dordrecht. Ze keek heel raar op toen we met het bed binnen kwamen en het lag aan de hele wereld, behalve aan haar. We hebben gezegd dat we het er niet, meer over hebben. Ze krijg een ander bed en streep eronder. Ze was erg mak en liet het maar begaan. Ik had haar ook al bijna twee weken niet gesproken, dus was het ook een raar moment weer even. Op het balkon kijken of het oude bed nog compleet was en daar mankeerde niets aan. Wat er nu gebeurd is, begrijpen we nog steeds niet. Het bed dat de kerk gebracht had is zo’n ouderwets opklapbed. Waar je dan een gordijntje voorhangt overdag om ruimte te creëren. Maar omdat de ombouw er niet aan zat, en ze wat buizen niet gebruikt hadden, stond het op scherp en kon het zo instorten. Ongelofelijk dat ze dit vanuit een kerk neer durven zetten. Het zat vol met roest plekken. Er lag een heel dun matrasje op, wat misschien wel meer dan 30 jaar oud was. Volgens mijn moeder hadden ze bij ons vroeger voor mijn tijd ook zo’n bed. Het ouwe nest uit elkaar gesloopt en het nieuwe in elkaar. Het was bloedheet in de slaapkanmer en binnen een mum van tijd liep het zweet van je rug. Een mooi dik matras met een zachte topmatras erop en opmaken de handel. Dan moeten wij het ouwe ding weer afvoeren ben ik bang, en het ergste is dat we vermoeden dat ze er misschien ook nog wel geld voor gegeven hebt. Maar die oosterse duistere gebeuren kom je niet tussen. Anita is een oude hulp van Ibu en kom nog steeds langs bij haar. Zij is bij die kerk aangesloten, een soort Pinkstergemeente. Zij is Vietnamees van origine en is onderdanig naar Ibu toe, door aanvaringen uit het verleden. Die hebben een soort bond schap, waar we geen vat op krijgen. Maar van Anita vind ik het zo respectloos om iemand van 93 in zo’n gammel nest te laten slapen. Die laat zich ook niet zien en is bang denk ik ni. We laten het hierbij, alleen als ze weer wat overhoophalen, dan komt ze er niet meer in. Ze doet wel heel veel voor Ibu, dus ja, het is dubbel. We wilden daar eigenlijk wat eten, maar John wilde weg. Het was ondertussen over zevenen en hadden ook nog niets gegeten na het ontbijt, en oja, wat lekkers bij de koffie bij Ikea. We moesten ook nog boodschappen doen. In Dort bij de Turk een broodje Donner op, wat erg lekker was. Dat is zo lang geleden dat ik dat op heb. Bij de Jumbo boodschappen gedaan en naar huis. Uitpakken, douchen en om half negen lag in met ingesmeerd pootje, ijszak om mijn enkel uitgeput op de bank. Mijn kop vol en samen met john een aflevering van “Het is hier Autistisch” van Filemon zitten kijken. Rond half elf naar bed, waar ik zo sliep.

Andere mensen zijn ook mensen.