10. jul, 2018

10 juli

Vanmorgen vroeg wakker, na een poosje er maar uit gegaan. John bleef nog even liggen, hij ging met Marie naar Antwerpen. Om half zeven naar de koffie in de Alblashof. De dag ging snel en ik heb best wel veel gedaan. Ruim 2130 meter geplakt en dat is ruim meer dan een dag productie. Aart kwam vanmiddag nog even helpen en om half vier naar huis. Macaroni maken en douchen. André aan de telefoon gehad en hij gaat mee bij pa op bezoek. Vanmiddag ook het verpleeghuis gesproken waar ma graag wil dat pa heengaat. Hij staat derde op de wachtlijst. Volgende week kan ma een keer voor een rondleiding. Eten en André gaan halen. Bij ma nog wat schone was opgehaald en de file in. Zijn spullen in de kast gedaan en hij zat in een andere woonkamer. Hij reageerde met herkenning en we zijn bij hem gaan zitten. Hij had een verhaal over masten op een fabriek die vandaag gebouwd zijn. Dat was heel herkenbaar. Er zaten twee dames aan de andere tafel die zaten te bekvechten. Niet helemaal zelf wetend wat ze deden en een andere man wilde ingrijpen. Het was een gekift heen en weer. Pa begint te lachen en zeg ”je hoef je niet te schamen als je hier een beetje geschift ben ”met een grote grijns op zijn gezicht. Nog even gewandeld over de afdeling, het ziet er op zich best leuk uit. Hier en daar wat muurschilderingen en een snoezel kamer. Hij kan ook best aardig wandelen over de afdeling als hij niet naar beneden mag. En toen hij met een andere man naar het uitzicht stonden te kijken zijn wij weggegaan. Het ius heel raar en dubbel allemaal. Het is zo triest het allemaal te zien wat er gebeurt, maar ook heel mooi om te zien dat hij zich er niet druk om maakt. Een beetje in zijn eigen wereldje zit. Ik merk dat ik voor mij zelf al een tijdje een soort proces doorgemaakt heb met het accepteren dat dit eraan zat te komen. Het raakt me wel, maar kan er ook met een afstandje naar kijken. Ik heb mijn vader nog, maar ook weer niet. Het doet me goed hem te zien en op zich ziet hij er nog goed uit. En ergens heb ik er ook vrede mee. Een heel dubbel gevoel. Ook omdat andere het anders zien. Ik hoop dat we allemaal op ons eigen manier er een draai aan kunnen geven en dat we de kracht hebben om er mee te dealen. Nog even langs ma om de vuile was te brengen. Zij gaat als het goed is vrijdag met mijn zus. Het zal moeilijk zijn voor haar, maar ook goed om hem weer te zien. Ze hebben elkaar al bijna 61 jaar bijna elke dag gezien. Ik hoop dat het goed gaat, maar daar ben ik nu niet meer zo bang voor als ik ziet hoe hij het nu doet. André moest nog wat dingen doen, dus hem thuisbrengen. John appte dat ze een trein eerder namen uit Antwerpen en ik mijn spullen voor morgen klaar maken. Wat appjes en mailtjes sturen. Mijn blog typen van vandaag en nog wat doen aan de puzzeltocht. Niet te laat naar bed, John is laat en dan slaap ik al denk ik.