8. sep, 2018

7 september

Om drie uur was ik klaar wakker, ik had gedroomd en kon het maar niet loslaten. Muziekoortjes ingedaan en toch weer in slaap gevallen. Om half acht eruit, bakkie koffie zetten en twee crackers erbij mijn blog van gisteren bijwerken. Het regent nu en ook een paar flinke onweersklappen. Om half negen klaarde het op en volgens de weerberichten blijft het droog. Het is wel koud. Om half twaalf John wakker gemaakt en een eitje bakken voor het ontbijt. Sta Brechtje voor de deur, ze wil de digitenne apperatuur vervangen. Ze neemt het mee en later een nieuw kastje terugplaatsen. Douchen, en op pad naar het dorpje EE, hier vlak bij. Daar is een Vlas museum, dat ik wilde bekijken. Was heel klein en gewoon open. Aan de hand van knoppen kreeg je een film en uitleg. Nog gebeld met een vrijwilliger, maar die nam niet op. Wij hebben het vlasbloemmetje in ons familiewapen zitten en er zijn in de buurt velden met vlas. Blijkbaar bloeien die allen s'morgens en met de middag zijn ze al uitgevallen. Van de week nog een keer bellen. Een rondje door het kleine dorpje gedaan, wat beschermd stadsgezicht is. Hele oude huisjes en een kerk. Erg lieflijk. Doorgereden naar Surhuisterveen waar het Ot en Sien museum zit. Blijven we in de ouwe meuk bezoek vandaag. Weer zo'n museum waar je verbaasd van ben hoe ze alles bij elkaar hebben verzameld. Het is een ode aan Cornelis Jetses, en ga je 100 jaar terug in de tijd. Na een introductie film over het onstaan van Ot en Sien een rond dwaling door het museum. Van kinderspelletjes, een soort kerkje een kapsalon, dokterspraktijk, een woonkamer, klaslokaal, winkel van Sinkel en een modelhuisje uit die tijd. Van kinderboeken en de hele serie schoolplaten getekend door Cornelis Jetses. Heel leuk om door heen te lopen en je steeds weer te verbazen over de hoeveelheid verzamelingen sommige hebben. Op de terugweg wilde we nog langs een particuliere borg. Dat is geen museum, maar wel te bezoeken. Het was half vier en die was tot vijf uur open. Rijden we langs een gallerie, de waterjuffers waar je ook koffie kon drinken. Hadden we op de heenweg al gezien en hadden we wel even tijd voor. Stoppen en de tuin ingelopen. Daar stond een flinke dame die vroeg of ze ons kon helpen. We zeiden dat we koffie wilde, dat kon en hebben eerst de collectie windmolens bekeken voor in een tuin. Ze ging koffie zetten en vroeg of we de winkel wilde bekijken. Dat was goed en ik volg haar, ze stopt en ik bots tegen haar aan. Heb ik ineens bijna een borst vast. Zij lachen en maakte gelijk een dolletje. Ik kleurde ervan. Zij nog harder lachen. We liepen door een stuk tuin, wat bijna een bos leek, maar door de droogte niet veel meer was. Uitleg over bomen en de winkel in. Die bleek vol te staan met metalen beeldjes in alle maten en soorten van alle dieren die je maar kan verzinnen. 2 ruimtes vol. Het gesprek ging alle kanten op en hadden het ineens over uitvaarten en crematies. Ze keek John aan en gaf hem een compliment over zijn mooie kleur ogen. Maar dat zijn nep lezen. Ze was helemaalconfuus. Voor mijn moeder een mooie voor in de tuin en voor een vriendin ook wat kleins gekocht. Ondertussen was Annie naar de koffie en Hans rekende vast met ons af. Door de tuin verder gelopen waar ze een grote vijver met koi karpers hadden. En stuk of 15 grote joekels, daar zwom voor een kapitaal. Op het terras kwam de koffie en Annie kwam er bij zitten. Het verhaal ging van vakantie, overlijden tot autisme en het werd ineens een heel bijzonder open gesprek. Wat een vrouwtje is dat. Het werdt koud en bleek het ook al 7 uur te zijn. Dus gedag gezegd, John gaf haar een knuffel en dat doet hij niet gauw. In het huisje een trui halen met een jas en door naar Dokkum. Daar is een muziek festival en food trucks en wilde we wat eten. Het werdt al gezellig druk en nog steeds droog. Een kipspies op en die koste 6,50 en was niet veel bijzonders. Het was allemaal erg duur. Er was een bandje op het podium bezig en dat was verschrikkelijk. Terug naar het grote podium. John had trek in koffie en bij een ijssalon konden we die kopen. Bleek dat het hele festival weekend door sponsoren betaald wordt en de gemeente niets bijdraagt. Ruim 250 vrijwilligers het hele weekend, wat bijzonder is voor zo'n klein stadje. Het ging regenen en we stonden droog onder een grote tent en wachten tot het ging beginnen. Ik had mijn Oranje schoenem aan en die gaven licht in de black light verlichting. Iedereen lachen en kijken. Om negen uur begon het, staat ineens onze Leen/Lee Towers op het podium. Die was niet aangekondigd. Verder Siep van der Ploeg en Tommy Christiaans. Het geluid was slecht, het regende wat, erg druk en zijn we om tien uur naar het huisje gegaan. Nog wat lezen, John tekenen en om half twaalf was het bedtijd.