29. sep, 2018

28 september

Zo de laatste dag van de eerste week zit er bijna weer op. Beginnen met een bakkie en vandaag overal en nergens wat opleverklusjes doen. De dag ging niet echt snel, maar snel genoeg. Peter kwam eind van de morgen even kijken. Ik had vanmorgen alle papieren al ingevuld en kon ze zo meegeven. Ik heb gisteren een nieuwe radio besteld, een DAP+ met allerlei dingen erop. De mijne is kwijt. Als het meezit betaal de zaak hem. Een mooi Festool radiootje. Na de middag even naar Sliedrecht gereden om alle vuile troep af te voeren en terug in de Alblashof alle verf naar boven naar het Ketelhuis verhuizen. Om half vier naar huis. John was nog even op zijn werk geweest en zou bij marja een bakkie gaan doen. Ik zou voor ma de boodschappen doen vanmiddag, maar afgesproken dat we dat morgen doen. Daar zou ik ook heen gaan om Mar haar matras om te gaan ruilen bij Ikea. Die lig niet lekker en hij kan retour. Die kan mooi in mijn bus. Ik eerst thuis effe douchen en de krullers in en naar Mar gereden. Daar was de tuinman bezig om een boom weg te halen die over de schuur van de buren hing. Ik wilde Mar nog koppelen, maar ze was niet wanhopig. Bakkie en naar ikea. Eerst het matras inleveren. De dame van de klantenservice vond het een beetje raar en wilde eigenlijk niet ruilen hadden we het idee. Dat het van haar collega vandaan kwam nam ze niet echt serieus had ik het idee. Eindelijk kon ze boven ene andere uit gaan zoeken. Een leuke knul hielp haar en had gelijk door wat het probleem was. Ze is een lastige slaper 😉. Nee, gekheid en ze moest een ander soort matras. Bleek nog goedkoper ook te zijn. Eerst maar wat eten, het was giga druk, Mar trakteerde en achteraf was het nou ook niet zo van, ja. Ma wilde een opstapje hebben en afrekenen bij de selfservice  en door naar de klantenservice, waar het erg druk was. En werden we door dezelfde wat chagrijnige dame geholpen. Na een hoop papieren kreeg Mar het matras mee en konden we weg. Lopen we buiten zie ik dat ik de knoflookpers vergeten af te rekenen ben. Ik voelde me gewoon schuldig. Bij Marja nog een bakkie gedaan en tegen tienen weer naar huis. Dan is het bijna bedtijd.