3. nov, 2018

30 oktober

Ik was erg vroeg wakker, rond half vijf klaarwakker. Liggen doezelen en er maar uit gegaan. Krullers in je haar en eerst naar sliedrecht. Het heeft flink geregend, maar is nu even droog. Verf oppikken, wat spullen van Harald op de zaak zetten en naar de Alblashof. Met Gred de uitvoerder een bakkie gedaan. Hij is zo spraakzaam en volgens mij heeft hij het gevoel dat ik hem helemaal zoiets zitten. Maar snap niet dat ik het de slechtste uitvoerder vind die ik op het werk heb meegemaakt. Hij snap het echt niet, dat krijg je keer op keer bevestigd. Peter belde nog voor wat extra werk waar hij een prijsje van moest maken. Eerst de aluminium strips aflakken, dan kunnen die morgen naar buiten op het balkon en een rondje met houten bakjes schilderen die ze aan het plafonds bevestigd hebben. Het zijn er 19 en moet er drie keer langs om ze te smeren. Trapje op, trapje af. Goed voor de kilo’s. De dag vloog voorbij en om drie uur was ik het zat. Langs de Hornbach om voor ma een nieuwe voet van een lamp te halen. Die was niet best meer. De kerstshow doorgelopen, maar was niet zo heel veel bijzonders. Ze hadden nog twee Volkswagen busjes van glas en die vindt John erg leuk. Dus twee kerstballen voor Johnny. Ibu bellen en die had visite. Dan gaan je voelsprieten omhoog als je hoort dat er een Indische kennis is, waar je nooit van gehoord hebt. Dat is meestal strond aan de knikker. Onderweg kwam ik een klein zwart autootje tegen met een flinke ijsbeer erin. John moest er flink om lachten toen ik hem belde. Hij ging de medicijnen halen voor Ibu, wat boodschappen doen en even langs. Ik even wat kleren uitgezocht om vanavond te gaan condoleren bij de kinderen van tante Theus. De rouwkaart kwam vandaag pas binnen, het adres bleek niet goed te zijn. Helemaal in het zwart vind ik nogal wat, dus een kleurig overhemd, zwarte broek en een grijs colbert moet toch kunnen. Even douchen en toen John thuiskwam heeft hij een patatje gehaald. Om kwart over zeven naar Ambacht om te gaan condoleren. Tannet zou ook komen, wacht ik haar even op. Wat een bagger weer. Samen onder de plu door een sloppie heen, plassen, wat een narigheid. Kom je binnen, was het even rustig. Staan er zeker 25 man, nichten en neef met aanhang en hun kinderen ook veel met aanhang. Dan merk je ook dat de band tussen hun en mijn moeder zo goed was. Ze vroegen gelijk naar haar en dat ze haar niet laten vallen. Zo mooi om te horen, terwijl hun daar staan voor hun moeder./ Komen er ook weer mooie herinneringen boven van vroeger. Ik ging altijd spelen daar toen ik klein was. Op de fiets naar Ambacht en toen ik ging werken heel vaak een tas met spullen omruilen voor ma. Dat is verwaterd toen ik het huis uit ging. De laatste keer is volgens mij nu vier maanden geleden. De dag voor dat pa naar het verpleeghuis ging. We moesten wachten op de psychiaters en ben ik een rondje gaan rijden met hem en bij mijn tante nog een tas af wezen geven. Even een kopje koffiedrinken en raden van wie al de kinderen waren. Grotendeels kwamen we er wel uit. Twee ervan kwamen vroeger altijd bij Tante Magda en die herkende ons ook nog. Nog even met hun staan praten tussen het handen schudden door. Tante Theus lag er mooi bij in de kist. Jaren jonger, helemaal stak. Mooi om zo afscheid te nemen. Morgen is de begrafenis. Tannet ging naar Timo in Totterdam en ik weer naar huis. Ma even bijgepraat, spullen klaar maken voor morgen en dan is het bijna weer bedtijd.