14. nov, 2018

10 november

Om vier uur werd ik wakker en zag dat John nog op was. Hij kwam naar bed. Was erg laat geworden door een onverwachte crisis opname en na drie uur pas thuis. Hij was versleten en ik klaarwakker. Het nieuws van gisteren liggen kijken en niet veel meer geslapen. Om half acht er maar uit gegaan. John lag te ronken. Een bakkie gezet en bij Bol.com gekeken om wat te bestellen. Maar kan je ineens je airmails niet verzilveren. Dat zal te maken hebben met dat ze vervallen na 5 jaar. Zo oud zijn ze van mij niet. Eerst mijn blog bijwerken van deze week. Ik loop een paar dagen achter. Naar de bakker voor verse broodjes en voor mij zelf een ontbijtje maken. Wat oude boeken uitzoeken om weg te brengen. Op Instagram las ik dat er een oom van John is overleden. De man van zijn vaders zus. Ome jan was ergens in de tachtig. Ibu heeft zo nu en dan nog contact, maar de kinderen helemaal niet. Ik zag ze nog wel eens toen ik nog in de oude klantenkring rond hobbelde. John zijn zus en broer een appje gestuurd met het bericht. Krullers in en aankleden. John wakker gemaakt met de mededeling dat ik op pad gaat. Hij vond het wel jammer, maar ik heb een drukke dag voor de boeg. Eerst naar de kringloop om wat spullen te brengen, ze waren erg blij met de lamp en de boeken. Door naar de Albert Heijn om daar de kaarten van de postcodeloterij verzilveren. Verleden jaar ging dat ook fout. Ik had voor ruim 30 euro aan spullen van de actie, voor 25 euro aan waarde van twee kaarten en dan blijf er nog twee euro op de kaart achter. Ik had voor ruim 40 euro aan boodschappen totaal en het koste een tientje. Schiet mij maar lek. De dochter van Caroline en Nikos zat achter de kassa en even gesproken met haar. Door naar het tuincentrum op Bolnes om te kijken of ze nog wat leuks voor kerst hadden. Ze hebben vaak voor weinig leuke dingen, maar niets nieuws. Door naar ma. Daar eerst de lamp vervangen op mijn oude kamertje. Viel nog niet mee, maar in de schuur wat andere schroeven zoeken en hij brandde weer. Een rolgordijntje in de badkamer ophangen, zodat moeders in haar blootje rond kan lopen. Onder het wasmachine nieuwe doppen plaatsen en dan maar hopen dat hij niet te veel meer rammelt in de keuken op de houten vloer. Hij kan zo te keer gaan dat de spullen in de koelkast omvallen. Tijd voor een bakkie met een oliebol. De bakker had ze voor het eerst en een zak meegenomen. Om half twee met ma naar opa toe. André en Jeanette kwamen er zelf heen. De schone en vuile kleding wisselen en hij kwam langs lopen. Hij wilde wel mee koffie gaan drinken. André had een schelvis meegenomen, die haalde hij vroeger zelf altijd bij de visboer. Nou daar hebben de oudjes van zitten smullen hoor. Hij liep verder wat heen en weer en tegen vieren weer boven gebracht. Hij wilde eerst mee en toen bleef hij staan zwaaien achter in de gang totdat we de deur uitliepen. Dat was voor ma even iets te veel. Het is zo dubbel allemaal, maar onvermijdbaar. Ma reed met Jeanette mee terug en ik door naar Ibu. Op het moment dat ik de rondweg op wilde rijden lieten een paar auto’s voor me een man met een paraplu, in de regen, oversteken. Ik denk, daar mag hij helemaal niet lopen, dat is levensgevaarlijk. Ik de auto stilgezet. Alarmlichten aan en vragen wat hij wilde gaan doen. Hij had de bus gemist en was verdwaald. Hij kwam uit Ommoord en heb ik aangeboden om hem even weg te brengen. Dat vond hij aardig. De man in de auto geholpen, ondertussen een hele file achter me, maar dat maak niet uit. De man in de auto achter me stak zijn duim op. Jeanette en ma stonden verder in de rij en begrepen er niets van. Ze dachten dat ik hem aangereden had. Ik weet niet hoe hij heette, heb ik achteraf niet gevraagd, maar hij wist zijn adres, dus ingevoerd in de tomtom. Hij was 83 jaar, komt oorspronkelijk uit Den Haag en was daar op bezoek geweest met de randstadrail, maar bij terugkomst reed de bus weg terwijl hij er bijna was. Hij zou een klacht indienen. Hij woonde sinds kort in een aanleunwoning, dat had zijn dochter geregeld en 8 weken geleden een nieuwe heup gehad. Met mooi weer reed hij zelf en voordat de tomtom me kon wijzen, deed hij het al. Hij bedankte me vriendelijk en weer door naar Ibu. De boodschappen was een smoesje denk ik, haar zakgeld was wel belangrijk. Zal wel weer wat overhoopgehaald hebben. Ze was vrolijk en hele verhalen. Ze had ook net haar schoonzus gesproken. Ome Jan is vanmorgen vroeg overleden. Ze zou later nog terugbellen. Na een poosje weer naar huis en onderweg Mar nog even gebeld om af te spreken voor morgen. Die moest ook even haar verhaal kwijt en ondertussen wat stoofperen van ma in de slow cooker gooien en rommelen. John had geappt dat hij trek in een frikandel had en of ik er 1 wilde halen en dan zou hij hem koud eten vannacht als hij thuiskwam. Het moet niet gekker worden. Terwijl ik naar de supermarkt liep om ze te halen, dacht ik dat ik ook gewoon een patatje kon halen. Heb ik ook gelijk gegeten. Om zeven uur ma nog even aan de lijn en wat lopen rommelen. Ik ben versleten van zo’n mantelzorg daagje. Al die oudjes. Wat tv kijken, stuk film en begonnen om een kastje van de nieuwe kast in elkaar te zetten. Alle twee de basiselementen in elkaar gezet en om half elf naar mijn mandje gegaan.

Laat je gevoel spreken. Dan vormen de woorden de juiste zinnen.