9. dec, 2018

5 december

Ik schrok wakker van de wekker en de dag gestart in Alblasserdam. Voor de 300ste keer een oplevering bij de Alblashof. Nu wel echt de laatste keer denk ik. Volgende week gaat het in bedrijf. Ik heb al die tijd geroepen, ik hang de kerstballen nog in de boom en wat denk je. Morgen gaat de boom erin. Dus een dag te vroeg. Een deur waar la lang van bekent was dat hij niet goed was. Hebben ze een nieuwe voor besteld en die was weer niet goed. Dus hebben ze met wat latjes hem vergroot, terwijl het een branddeur is. Ongelofelijk, maar ja. Het is ook bijna helemaal ingericht en dan besef je ineens hoeveel geld er over de balk gegooid wordt in de zorg. We hebben diverse waden en deuren als extra werk moeten schilderen, nu hebben ze daar ineens allemaal stikkers overheen geplakt. We hebben het dan over honderden euro’s. Ze hebben deurknoppen vernieuwd en heb ik alle oude gaten dicht moeten maken. Dat was een potje en nu hebben ze de oude deurknoppen weer teruggeplaatst. Dat zijn ook weer honderden euro’s arbeid. En zo zie e overal dingen opduiken. Er loop een heel team die daar mee bezig is, dat kost ook bakken met geld. Maar het is klaar en als je zo de woonkamer in kijkt die maanden onze schaft gelegenheid is geweest, ziet het er wel netjes uit. Alleen ook weer heel statisch en klinisch. Net als in het vorige verpleeghuis van pa. Om half twaalf klaar en op de zaak wat spullen ophalen en naar Luiten om daar wart verf op te halen. Door naar Sjef, die in het ziekenhuis in Zwijndrecht bezig is om alles te brengen en in Gorinchem de dag volmaken. Met Roberto eerst nog even een bakkie gedaan en nog twee deuren gronden en wat kitten, dan kan ik dat morgen afmaken. Eind van de middag vroeg een bewoner of we nog koffie wilde. Hij komt uit Griekenland en is een grote filosoof. Ales wordt beredeneerd e. Van de week ook al koffiegedronken. Tegen half vier naar huis en langs Salem om ma op te halen. De Ouwehandjes waren op bezoek. Ik heb Carla misschien al in geen dertig jaar gezien. En tante Riet en Ome Arris ook al meer dan twintig jaar niet., Vroeger ging ik altijd mee op visite in Katwijk. Daarna zijn we elkaar uit het oog verloren. Ome Arris is een oude dienstvriend van mijn vader en ze waren druk aan het lullen. Toen hun weggingen zou ik ma wegbrengen. Nog even met ene verzorgende staan praten en ma thuisgebracht. John was bij Ibu geweest en ze was erg stil. Ik heb ze maar niet gebeld. John vroeg of ik rijst mee wilde nemen en thuis gelijk gegeten. Daarna volop aan de kerstversiering. Nog even met een kring lid aan de lijn gehangen die belde. John was naar zijn zangkoor en ik hoorde hem thuiskomen, maar volgens John sliep ik.