10. mrt, 2019

9 maart

Om half zes weer wakker en er maar uit gegaan. Met een bak koffie wat dingen uitgezocht voor De Kringen, voor de Gaypride. Zie ik een appje van John. Hoe hij die high tea moet organiseren. Hoeveel mensen komen er, waar en hoe duur. Heerlijk om gelachen en dat is weer een misverstand als je autisme hebt. Ik had duidelijker moeten zijn en dat hij alleen de dag moest vrij vragen. Komt hij even later uit bed, is hij heel de nacht aan het dromen geweest en heb van alles al uitgezocht. Die schat toch. We hoeven er alleen maar heen. Foutje van mij. Om half tien naar Utrecht voor een vergadering van de boot voor de Utrechtse Gaypride. Ik was vroeg en ben even langs het restaurantje gereden dat daar vlakbij zit en we nog moeten gaan schilderen. Alle kozijnen staan erin en het ziet er mooi uit. Alleen al het glas moet nog geplaatst worden. Ik kwam gelijk met Johan binnen, Walter was er al. Rob stapte ook binnen en konden we beginnen. Walter is een stuk strenger als Danielle als het om de centjes gaat. Ook wel goed dat hij de vinger goed aan de pols houdt. Goeie vergadering en volop gebrainstormd over de slogan en de aankleding. Daar zijn we nog niet uit. De slogan van de pride is “The magic is you”. Maar we willen geen Disney, toverstafjes en unicorns. Dat doen de meeste wel denken we. Maar we hebben nog even en we moeten eerst de boot gaan bekijken. Daar maak ik me wel zorgen om. Het is een nieuw aangekochte en ligt ergens op een scheepswerf. Ik zeg, dan gaan we daar kijken, maar rob is te voorzichtig vind ik. Nog even een week aankijken, en anders ga ik wel bellen. Ik heb tenslotte de papieren om op een scheepswerf te komen. Rond 1 uur weer naar huis en daar John opgepikt om bij Ed een bakkie te gaan doen. Hij was van de week jarig. Het was gezellig met een bakkie erbij. We zouden niet blijven eten omdat we al een eetafspraak hadden. Die is wel naar volgende week verzet. Nog even bij Ibu langs. Daar ben ik al drie weken niet geweest. Ze zat al snel te zeuren over diverse en ik had het gevoel dat er weer van alles speelde. Dingen die ze zei, vond ik vreemd, ze begon over klachten van de buurman. Ook op de manier hoe ze er over praatte was neerbuigend en smalend. Zo is Ibu nooit geweest. Zo ken ik haar niet. Maar ANNIE heeft alles geregeld zeg ze dan. Die doet alles voor mij. Ik merk dat er niet veel hoeft te geburen om nijdig te worden en kwam Kitty, van de zorg binnen. Op de manier hoe hun met elkaar omgaan, is heel close, samenzweerderig en ze hadden het over de bel en Kitty deed raar richting de buurman. Ik kijk John aan en vraag aan Kitty wat hier allemaal gaande is. Blijkbaar heeft de buurman klachten over het vele zorgbezoek, die een hoop herrie maken en heeft hij klachten bij Internos gedeponeerd. Daar zijn wij niet van op de hoogte gebracht. In het verleden wel over de muziek die Ibu dan te hard heeft aanstaan en hij aan de andere kant van de muur ligt te slapen. De manier hoe Kitty reageerde deed mij ontvlammen. Nijdig brieste ik dat ik wegging en het helemaal zat was. Dan zijn ze ineens alle twee de onschuld zelve. Ik pakte mijn jas en zei dat ik er klaar mee was. Dat ik al meerdere keren ruzie gehad heb en elke keer is die rotmeid de aandacht. John suste de boel een beetje en zijn we maar weggegaan. Hij gaat nu dan toch met Internos om de tafel. Het nadeel van John is dat hij door zijn autisme het non verbale en de toon in de stemmen niet opvang en daardoor niet het gevoel krijg wat er onderhuids speelt daar met die meiden. Voor Ibu het voordeel, dat hij er daardoor niet al veel eerder vandoor gegaan is. Nou laten bezinken maar en kijken welke kant het op gaat. Ik ben niet boos op Ibu, maar zij is dan weer de klos. Ook omdat zei ergens toch de boel manipuleer, maar die meiden moeten daar professioneel mee omgaan en zich niet mee laten slepen. Ibu heeft een niet aangeboren hersenafwijking, dat weten hun en kan sommige dingen niet meer helder overzien. Maar aan de bel trekken bij John of mij dat doen ze niet. Naar huis maar en gelijk wat eten gehaald. Na het eten effe zitten en bij Mar een bakkie doen. Niet te laat weer thuis en om tien uur en ik mijn mandje ingedoken.

Zeg wat jij wilt zeggen, in plaats van wat anderen willen horen.