14. apr, 2019

13 april

John ging naar zijn werk en ik ben er om half acht uitgegaan. Eerst een ontbijtje gegeten en wat op de computer gerommeld. Ik wil een duidelijk overzicht voor mijn werk maken. Op de zaak zijn ze bij ons wat ouderwets. Maar ik wil iets meer structuur proberen te krijgen daar. Van mijn blog de laatste stukken uitgetypt en online zetten. Ik loop al bijna weer twee weken achter. Volgens de statistieken krijg ik steeds meer volgers en de eerste reclame diende zich een paar weken geleden al aan. Nu kreeg ik een herinnering en heb besloten om dat niet te gaan doen. Eerst naar de bakker, gelijk een hoop troep de container in, oud papier weggooien, mijn oude computer in de auto en naar Bolnes. Pa is snel onrustig, tenzij hij wat te doen heeft. Nu zei de verzorging van de week dat ze van alles aan het verzinnen waren en hadden het over een bak met schroefjes om uit te zoeken. Bij ma eerst een bakkie doen met zus en de schuur in om van alles bij elkaar te zoeken. Het mag niet scherp zijn en wel verschillend. Bij de Gamma een doosje gehaald en gelijk een emmer lijm voor mijn werk voor dinsdag. Alleen hebben de dozen van de Gamma allemaal losse binnenwandjes. Een doos van mijzelf gepakt en daar 15 verschillende boutjes, moeten, pluggen etc in gegooid. Nou, dan kan hij zich uitleven en is ook helemaal zijn ding. Dan is het tijd voor een broodje en even zitten, voordat het middagprogramma weer van start gaat. Op naar het Salem, het is mooi weer en ik ga een rondje lopen met mijn vader, even naar de rivier toe. De doos met schroefjes afgegeven en ze vonden het een top idee. Kijken of het aanslaat. Hem opzoeken, jas aan en naar buiten. Maar de wind was best koud, dus naar het Vlietplein gelopen. Ik wilde paaseitjes voor de meiden van de zorg meenemen, maar dat was ik vergeten. Samen chocolaatjes uitgezocht en weer naar buiten. Loop er een man met een heel klein meisje in een buggy. Dat vindt hij helemaal geweldig, dus handjes geven en praten tegen dat meisje. Zeg hij tegen die man, zo heb ik er ook 1 en tegen mij, hoe oud is Jeanette nu. Ik zeg 48 jaar en of hij water zag branden. Die man moest er ook om lachen. Bij ons thuis nog even een foto uitgeprint van de vis club van pa uit de jaren 70. Die staat wel in het fotoboek, maar hij wilde wel een groter exemplaar had hij al een keer gevraagd. Hij had het best wel koud gekregen en Jeanette appte dat ze over een kwartier weg zouden gaan van huis, dus de auto gepakt en nog een rondje gereden met hem. Hebben we dat ook uitgeprobeerd en hij had het harstikke naar zijn zin. Hij ratelde continu door en het gesprek ging wel alle kanten op, maar de humor is onverbeterlijk. Hij kan zo geweldig uit de hoek komen. Ik heb geprobeerd het op te nemen, maar het is slecht terug te luisteren. De situaties die gebeuren zijn zo hilarisch. Je geniet steeds meer van de momenten die je samen heb. Bij het Salem hobbelde hij gewoon mee en ma stond al in de hal te wachten. Koffie gaan drinken, Julia en Lucas kwamen ook en hadden grote xl soesjes bij hun voor bij de koffie. Nou die gaan erin als koek. John appte dat jij al thuis was en naar bed ging. Hij was zo moe, dat hij eerder weggegaan is. Dan is het wel heel bar hoor. Toen we naar boven gingen had hij er 7 achter zijn kiezen. Pa weer afgeleverd boven en ging met zijn fotoboek in de woonkamer zitten. Ik weer naar huis. John lag heerlijk te slapen, een wasje aangezet, 1tje ophangen en wat opruimen. De soep klaargemaakt in de soepmaker en wilde nog stofzuigen toen Otto al voor de deur stond. John zou uit bed komen en ben ik vast met otto naar Mar gegaan. Eerst een soepje van sla. Nog wel wat aan sleutelen en je moet er niet aan ruiken. Dan is het net of je het gras gemaaid heb en dat in een bak water gegooid heb. Maar hij was lekker. Mar had een heerlijke lasagne gemaakt en na het toetjes en de koffie lekker zitten keutelen over van alles. Dan vliegt de avond en om elf uur weer thuis. John moet morgen weer wreken en hij is best moe. Dus bedtijd.

Eén van de belangrijkste dingen bij communiceren is te horen wat niet wordt gezegd.