7. mei, 2019

4 mei

Ik was erg vroeg wakker en na een paar keer weer in slaap gevallen te zijn er om zes uur maar uit gegaan. Wat luieren op de bank met ene bak koffie en een paar creakers. Nog een klein stukje Spoorloos gezien en dan ben ik weer verbaasd over de brief van gisteren. Vast een stuik van mijn blog verder uittypen van de afgelopen week. Om negen uur gaan douchen en naar de bakker, door naar de Lidl en de Coóp. De boodschappen weer binnen. John was ondertussen ook wakker en heb ik een ontbijtje gemaakt. Een smooty erbij en effe zitten. Daarna douchen en naar Rotterdam, naar de opslag van De Kringen. Wat spullen uitgezocht voor de Gaypride in Alkmaar. Ik weet nog niet of ik mee vaar, maar dat is een week voor Utrecht. In de schuur de laatste dingen opgezocht, dan brengen we het morgen naar Mario. John ging naar Ibu voor de boodschappen en ik effe zitten, en dan val je in slaap op de bank. Tegen half drie naar het Salem gelopen om daar koffie te gaan drinken. Ma en Jeanette zaten al benden met pa. Hij was erg vrolijk en had het naar zijn zin. Ik kreeg een envelop van zus voor het schilderen van de woonkamer. Veel te gek natuurlijk, daar doe je het niet voor. Maar wel lief. Nog een tweede bakkie en alles gaat op je gemakje. Het is ook wel een kleine twee uurtjes ontspannend. Gewoon zitten, wat praten, veel stiltes, maar je ziet dat pa en ma genieten. Daar doe je het voor. Pa boven gebracht en terug naar huis gelopen. Dacht ineens dat Tante Magda morgen jarig is en wilde een bloemetje voor René meenemen, maar het was zo druk bij de jungle, dat ik teruggegaan ben. Thuis een beetje de boel opruimen en John appte dat hij naar huis kwam. Samen eerst wat gedronken met een broodje en ging John even liggen. Ik wat tv kijken en de soep klaar maken. John wakker gemaakt, soep gegeten, omkleden en de dodenherdenking kijken. John was bezig en heb hier niets mee. Daarna naar André, Mick viert vanavond zijn verjaardag. Het was een klein klupje en de avond vloog voorbij. Met John afgesproken dat hij niet meer mee hoeft. Hij kan er niet mee, hij zeg, ik lach en knik zo nu en dan sociaal aanvaardbaar. Maar is doodongelukkig. Ik had al gezegd, na de koffie, ga dan naar huis. Maar hij bleef. Rond 12 uur weer thuis en mijn mandje ingedoken.

Verwondering is het begin van alle wijsheid.