7. jun, 2019

1 juni

Ik was zoals gewoonlijk vroeg wakker en ben er om zes uur uit gegaan. Eerst een bakkie om wakker te worden en de lijst van de shirts nalopen. Douchen, aankleden en tegen half acht op weg. Terwijl ik weg rijd bedenk ik me dat ik de juiste straat niet nagekeken heb. Even op google maps kijken en ik kon op pad. Het viel me op dat bij Google de hele route die we varen in regenboogkleuren is aangegeven. Zo gaaf dat ze dat doen. Het gaat de goede kant op met de acceptatie en tolerantie op deze manier. John lag nog te slapen, die zou later met de trein komen om te kijken. Onderweg met René bijgekletst. Die is er ook altijd vroeg uit, en konden niet mee vandaag. Om kwart over acht in Utrecht en ik kon de auto bij de boot kwijt om te lossen. Ik ben vroeg, want na negen uur loop het helemaal vol met bussen en auto’s en dan kan het zo zijn dat je een eind moet lopen. We lagen achter een andere boot, die gisteren al helemaal opgetuigd was. Alles de auto uit, hellinkje aflopen, op de eerste boot zetten, alles doorslepen naar de onze en daar aan boord zetten. Dan ben je na 2 skytubes, kleine 300 blikjes, 100 water, 24 flessen wijn, banners, 70 appels, 70 bananen en tassen vol met andere spullen al lichtelijk gesloopt en dan gaat de dag pas beginnen. Eerst de auto weggezet en de boel sorteren. Vast begonnen met de witte zeilen op te hangen aan de binnenkant, zodat we niet gelijk smerig zijn als je tegen de rand leunt. Walter kwam ook al aanlopen en zijn we begonnen met de banners op te hangen. Danielle kwam de ijsblokjes brengen, dan kon de drank vast koelen. Johan en Rob volgende al snel en konden we verder. Met wat hulp zo nu en dan van Johan en Rob hebben Walter en ik de boot rond alles opgehangen. De muziek is ondertussen ook aangekomen en die slepen een berg zooi aan boord. Ik vind het elk jaar overdreven, ook wat het kost, maar dat is democratisch besloten zeg maar. Naar de andere kant van het water gelopen voor een foto, en ik kwam tot de conclusie dat de banner van de voorkant verdwenen is. Gewoon weg. Waarschijnlijk eraf gevallen en gezonken. Niet terug te vinden. Gelukkig hadden we nog een andere met de website en die erop gehangen. Ballonnen blazen en de eerste gasten arriveerde al. Het is ondertussen al behoorlijk warm op de boot, je lig midden in het zonnetje in een stalen bak. De gasten nog maar even aan de kant gehouden onder de bomen, waar het een stuk koeler is. De brandweer heeft ondertussen alles goed gekeurd en we kunnen een feestje gaan vieren. Peter en Edwin waren ook aangekomen. Ik vond het leuk dat hij erbij was. Het was ook hun eerste keer. Gasten kwamen aan boord, shirtje uitzoeken en de eerste drank vloeide al behoorlijk. Ik had de wijn in de aanbieding bij de AH gehaald en geen erg in de dop gehad. Dus is Danielle nog een kurketrekker gaan kopen, die schat. Leuk om weer oude bekende te zien, de meiden uit Limburg, diversen van de landelijke werkgroepen, de vriendin van Danielle, die nu twee jaar een relatie hebben. 2 jaar geleden is de vonk overgeslagen op de eerste pride in Utrecht en hebben ze elk jaar hun jubileum nu. Ik ben haar naam kwijt, maar een schat van een dame, die speciaal voor de pride uit Paramaribo overkomt om met ons mee te varen. De muziek ging ook draaien, de skytubes getest en om kwart over drie mochten we dan eindelijk varen. Om half vier schoven we de gracht in en het was al erg druk. Het zag er heel gezellig it aan de kant en ze hadden zin in een feestje. Aan boord was het een feestje, het contact met het publiek die erg enthousiast waren was geweldig. We hadden drie drag queens aan boord, die een hoop aandacht kregen. Er waren ook een paar van de autisten vereniging aan boord, bleek achteraf. 1 jongen stond vlak bij mij en het was erg leuk om te zien hoe het publiek en dan zeker een hoop mooie mannen, contact met hem zochten, of hij the Koning van het schip was. Zo mooi en bijzonder. Dat dat soort jongens aan de kant door hebben, om hun wat extra aandacht te geven. Peter en Edwin hadden het ontzettend naar hun zin. Ze vonden het kippenvel momenten en bijzonder. Voor mij is dat eraf, maar het blijft bijzonder om mee te maken vanuit de boot. Het blijft toch leuk om Peter weer te zien. Het is mijn eerste vriendje en die blijft een speciaal plekje houden in mijn hart. Ondanks dat we elkaar bijna niet zien. Maar als we elkaar zien, is het goed. Dat er zoveel mensen komen kijken, blijft ook bijzonder. Het is veel kleinschaliger als in Amsterdam, maar hier is wel waar het om gaat. Amsterdam is een groot commercieel iets geworden, waar de homo diversiteit niet meer op 1 staat. In Utrecht staat dat met een dikke 1 bovenaan. Dat voel je aan alle kanten. De muziek was er hard vond ik en Ik zat er ook wel een beetje doorheen ondertussen, gelukkig had ik oordoppen in en ben ik op de rand van de boot gaan zitten om te genieten van alles wat er voorbijkomt en het feestje op de boot. Hoed op met paarse boa’s eraan. Je bent een nicht of niet. John had al geaapt dat hij in de stad was, maar weer naar huis ging om dat het veel te druk was. Jammer dat ik hem en hij ons niet kon zien, maar ik begrijp het wel. Ik weet dat hij het niets vindt, maar dan komt hij toch met de trein naar Utrecht voor mij. Als het gezellig is vliegt de tijd, de drank was bijna op. Ongelofelijk wat er gedronken is ten opzichte van vorige keren. Maar het was goed, geen te dronken mensen en de sfeer was echt geweldig aan boord. Om half zes voeren we onder de laatste brug door en moest ook de muziek uit. De tocht zit erop en is het bijna voorbij. Aanleggen en in het parkje waar we altijd aankomen, was er een groot feest aan de gang. Er zaten ene hoop mensen met hun voeten i het water, maar die moesten allemaal de kant op. Bedank praatje van Walter, nog een appeltje en banaan mee en iedereen kon tevreden naar huis of de stad in. Met een aantal mensen nog even opruimen, alles slopen en heb ik vast afscheid genomen van een aantal mensen. De auto op gaan halen bij het begin punt. Dat is wel een 20 minuten lopen, wat ik voorgaande keren met John deed, die dan naar het eindpunt kwam. Even alles loslaten en wandelen. Het is nog steeds warm en ik en ook best moe. De eerste spullen stonden al bij de plek waar ik kon laden en nog twee keer heen en weer lopen, zat alles in de auto. Afscheid nemen van de rest van de werkgroep en nog wat andere mensen en ik kon richting huis. Moe, maar zeer voldaan. Onderweg ma even gesproken en John kwam net terug van een boodschap. Rond acht uur weer thuis en de auto opruimen, zie ik morgen wel. John lag te slapen en hij had ook nog niet gegeten, ik alleen een krentenbol, een appel en een banaan, dus heb ik hem wakker gemaakt. Dan komt er gelijk uit waarom hij weer naar huis gegaan is. Het was zo druk, en hij wilde weg. Stapte hij per ongeluk op de voet van een meisje en om de 1 of andere reden heeft hij haar in een opwelling geslagen. Bij het station wilde iemand hem een krant geven met een gekke opmerking en daar ging hij ook door het lint. Zo zie je dat elke autist anders reageer. Voor John geen parades etc meer. Dus mee naar de roze zaterdag zit er niet in. Ik onder de douche om bij te komen en John wat gaan halen bij de snackbar. Verder alleen maar voor oud vuil op de bank gelegen. Ik was gesloopt, mijn rug deed zeer en om tien uur mijn mandje in gegaan.

De liefde is niet ingetogen. De liefde is uitbundig en schaamteloos.