8. jun, 2019

7 juni

Ik heb me bijna verslapen vanmorgen. Ik heb de wekker wel gezet, maar niet gehoord denk ik. Opstaan en op naar Gouda. Gelukkig is het vrijdag en hebben we een lang weekend. Ook weer met allerlei afspraken, maar vooruit. De steiger op en daar nog een stukje schoon föhnen. Terwijl ik benden de straat staat te vegen van het schrapsel, zie ik Mark voorbijlopen., Ik vraag of hij straks even tijd voor me heeft. Is goeds zeg hij en ik zie dat Kees met Sabine staat te parten. Die is er ook helemaal klaar mee. De meeste bewoners zijn het zat en het gaat veel te lang duren. Bij sommige zijn we in oktober, november al begonnen en is het nog niet klaar. Zij loop weg en Kees spreek me ineens aan dat ik niet moet zeiken tegen Mark over de kwaliteit. Ik denk wat is er. Daar gaat het niet om. Ik vraag hoezo en ik krijg de volle laag, dat ik tegen hem gelogen heb, en hij daar heel boos over was. Ik moest even schakelen en ik begreep dat het over de offerte van de schuren ging. Die zou Donald verleden week verstuurd hebben en heb ik woensdag geloof ik naar gevraagd. Alleen wist hij het niet en zou ik het met Donald en Mark regelen. Ik denk, waar gaat dit dus over. Blijkbaar heeft hij het toch nagevraagd en heeft Donald de offerte niet verzonden. Dus ik heb hem belogen. Dat is al de tweede keer zei hij. Ook dat hij niet terug zou bellen. Dat is iets van het begin en daar heb ik voor de goede orde gezegd dat het goed was. Na ons gesprek gaat het goed, dus waar deze uitbarsting vandaan komt, begrijp ik niet. Ik gezegd dat het me speet en ik Donald zou bellen. Dan heeft die gelogen. Waar gaat dit over denk ik. Donald gebeld en die was ervan overtuigd dat hij hem verstuurd had, maar zou het nakijken. Die zei ook, laat het los, ik sta achter je. Maar daar gaat het niet om. Ik wacht Mark nog even af. Rob stond onverwachts ook ineens op de stoep. Hij was ergens klaar en kwam weer hierheen. Even met hem een rondje over de steiger gedaan om naar de reparaties te kijken. Of ik toch niet te veel loopt te zeuren. Hij was ook verbaast dat ze dit doen. Zelf een houtrot plek die met een soort cement gerepareerd is. Eten en nog geen Mark. Dus en appie gestuurd dat ik hem wil spreken en of hij even op steiger wil komen kijken. Verf meegenomen om straks te gaan gronden. Zet ik een emmertje verf boven me op steiger, is het deksel niet goed dicht. Giet ik zo een hele plons verf over mijn schouder heen. Gelukkig niet vol in mijn gezicht of nek. Ik moest ontzettend lachen en ben voorzichtig naar de lege woning gelopen. Voorzichtig mijn shirt uitgedaan en de schade viel mee. Alleen had ik geen shirt meer, dus dan maar een trui aan. Hij belde me, want hij was la onderweg naar een andere klant. Kees had verteld van zijn aanvaring en dat laat me koud. Eindelijk eens een goed gesprek gehad met antwoorden. Ik zei ook, nee is ook een antwoord, maar dan kan ik verder. Jet gaat om geld en de woningbouw wil niet betalen. Dus laten we het zoals het is en gaan we gewoon verder. Mochten ze later alsnog willen dat we de deuren doen, zien we het dan wel. Eindelijk dat is duidelijkheid. Ik begrijp nu een beetje dat Kees meer een soort voorman is, als een uitvoerder. Hij voelt zich persoonlijk aangesproken als ik hem wat vraag. Maar het is normaal in de bouwwereld, dat de uitvoerder namens het bedrijf spreekt. Dus nu snap ik de reactie van Kees ook. Ook over het houtrot gesproken en het kan niet zoals ze het doen. Maar ze moeten verder. Ik maar een foto van het gene waar ik niet achter kan staan. Ik stuur dat door en hun nemen daar de verantwoordelijkheid voor. Dat is dan duidelijk en kan ik het los laten. Kost mij wel wat mee administratie bijhouden en thuis doorsturen, maar heel veel minder stress. Dus gezegd dat ik naar Kees zou gaan, hem een hand geven en dat we weer door gaan. Hij is er dus alleen maar voor het coördineren, wat hij wel niet doet, maar op zich gaat het nu goed, hoe het gaat. Rob op de hoogte gebracht en hij kan ook door. Dan gaat Adrie maandag alles daar afmaken. Er zijn een hoop bewoners erg boos, maar Adrie kan wel een potje breken bij de meeste en kan daar goed mee dealen. Donald nog even bijgepraat, hij gaf toe dat de fout bij hem lag. Hij dacht dat hij het verstuurd had, maar door het mantelzorgen thuis en drukte op de zaak is het hem ontschoten. Dan komt de voeger de steiger op om de dakkapellen te voegen, die wij net gelakt hebben. Ik zeg sorry, maar dat gaat niet. Bij Kees langs geweest, maar die was hem gevlogen. Tussen de middag zei de voeger dat Kees gezegd had, dat ik het slecht gecommuniceerd had. Ik denk, ik werk toch als schilder bij Den Breejen en niet als uitvoerder bij van Wijnen. Dus laat die hand schudden maar even zitten tot volgende week. Anders word ik misschien nog boos ook. Eind van de middag nog even bij de jongens op steiger wezen kijken of alles waterdicht was. Er waren nog wat zinken goten die open stonden en ze geven een bak met regen op. Kees had Mark beloofd, dat het allemaal dicht zou zijn als ze naar huis gingen. Nou de eerste twee goten niet dus. Foto maken en ik heb het maar gelaten. Bij die woning is woensdag nacht het water al door de slaapkamers gespoeld, dat kan dan nog wel een keer. Het is nu weekend. Effe alles loslaten, de groeten voor Kees. Net voordat we weg wilde gaan, stopt er een mevr. op de fiets bij de lege woning, die wij als opslag hebben. Ze vroeg waar de bewoner gebleven was. Bij een paar buren aangebeld en volgens Chantal is ze op de bank gevonden. In haar slaap overleden. Dat vrouwtje was helemaal ontdaan. Ze probeerde al een tijdje contact te zoeken, maar het was een eenling. Zo triest. Het was erg druk zei Rob onderweg en we zijn vroeg weggereden. Ik dacht dat binnendoor een slimme zet was, maar na anderhalf uur was ik eindelijk thuis, wat normaal 25 minuten kost. John lag op bed te slapen. Douchen, mijn blog van een paar dagen vast bijwerken en effe zitten. Ondertussen is het gaan regenen. Samen naar het dorp en bij de toko wat gaan eten. We zijn nu twee keer geweest, maar het is het niet. Beetje flauw allemaal en het is opgewarmd eten uit de magnetron. John zei, het is net de laatste maaltijden van mijn moeder. Was het ook niet meer. Nog een shirtje halen en een nieuw luchtje. We hadden blijkbaar genoeg, want we kregen allemaal kadootjes. Alle twee een mooie toilettas, een luchtje en wat voor onder de douche. Voor mar kregen we een proefje van Chanel. Bij Mar nog een bakkie wezen doen. John weer op funda en nog een bezichtiging aangevraagd in Zwijndrecht. Kijken wanneer daar tijd voor is. Thuis gelijk mijn mandje in gegaan.