11. jul, 2019

9 juli

Wakker door de wekker en eruit gegaan. Ik was vroeg en ben maar vast gegaan. Het was erg rustig onderweg en ik was vroeg in Gouda. Zelfs de deur was nog niet open.  Eerst een bakkie en de tuin weer in. Ik had een afspraak en ze deed al vroeg open. Donald belde naar aanleiding van een mailtjes dat hij gestuurd had. Mark had aan Donald gevraagd hoe we verder wilde gaan met de goten. Hij zette een steiger neer en wij gingen niet verder. Donald reageerde dat we dus verder moesten en hij morgen, vandaag dus met Richard langs wilde komen. Ik heb gereageerd dat ik het allemaal best vond, maar dat Mark een vies spelletje speelt. Hij zei dat hij straks langs wilde komen. Ik zei dat ik het allemaal best vond.  Maar dat hij met mij er niet meer over in discussie moet gaan. Dat hij mij niet serieus neemt en dat ik er klaar mee was. Ik voel me gewoon genaaid zei ik. Hij schrok en zou zo meteen komen. Ik zei dat ik eerder weg ging voor een bezichtiging, dus dat ik dan weg was. Sta ineens Richard en Gerard voor de deur. Die bleken in de buurt te zijn en hij wilde Gerard laten kijken. Die bevestigde het 1 en ander. Hij is een ouwe rot en ga met pensioen. Zo jammer dat ze bij ons langs elkaar werken en niet samen. Ze deden nog een bakkie en staan Wilma en Leida ook buiten. Leida vind Richard leuk en zei dat hij haar rug moest komen wassen. Dan bloost hij gewoon. Even later hangt ze uit het raam, net uit de douche, ik roep dat ze een stap terug moet doen. Heel haar voorgevel hangt uit de handdoek op de vensterbank. Ik krijg daar nachtmerries van. Zei lachen. Verder met schuren, Rob kwam nog een glaslat repareren. Flikker ik ineens van de trap. Ik had hem niet goed staan en was mijn eigen schuld. Ik val met mijn rug tegen een bloembak. Pijn, duizelig, misselijk en op de grond blijven zitten. De bewoner kwam naar buiten. Rob ging water halen en hebben ze me op een stoel gezet met koude lappen in mijn nek. Het zakte wat en ben ik in het lege huis even op de bank gaan liggen. Dit ga het niet worden. Donald gebeld dat ik naar huis ging. Rob heeft mij gebracht, ik durfde zelf niet te rijden. De huisarts gebeld, daar kon ik straks terecht, de bezichtiging afgebeld en Kees gemeld dat ik weg ben. John was thuis en heeft geholpen me uit te kleden. Om twee uur naar de huisarts met John. Hij zit alleen maar te lachen. Ik ben zo anders zegt hij. Mijn patronen zijn anders, hij is er ook een beetje van slag van. De pijn werd meer, maar was nog wel verdoofd. Gelukkig geen vitale delen geraakt. Mijn mild en een nier zaten vlak boven  de plek waar ik op geklapt was. De dokter heeft een scan gemaakt. Wel een zwevende rib heeft een klap gehad en een behoorlijke interne bloeduitstorting. Naar huis en ik was kapot. Op de bank, plat liggen heeft de minste pijn. John ging eten maken en de pijnstillers werken iets. Er zit alleen in de bovenkant van mijn bil aan de linkerkant iets dat steekt en het lijkt of dat erger wordt in de loop van de avond als ik beweeg. John ging nog even naar Ibu en ik ben via het toilet naar bed gestrompeld. Lopen en staan doet het meeste pijn. Dan steek die plek, net een mes. Proberen te slapen.