13. jul, 2019

12 juli

Wel vroeg wakker, rond een uur of vijf. John ging er om zes uur uit en gaf mij eerst een tramadol en moest gaan werken. Hij had op de bank mijn tablet, telefoons klaar gelegd en op de tafel drinken en wat lekkers. Op bed kreeg ik twee broodjes en koffie. Ik heb geen honger, maar de koffie was lekker. Om acht uur eruit gegaan, via het toilet naar de bank. Tegen negenen toch de huisarts maar gebeld, die was vrij en de huisarts van mijn moeder is de vervanger. De assistente  heeft overleg gehad en kijken nog even in mijn dossier, dan bellen ze terug. Op bed een poging gedaan om me wat te wassen. John heeft van die vochtige washandjes gehaald. Met wat pijn, moeite en gevloek, toch weer fris en aangekleed. Voel je jezelf ook gelijk wat beter. Terug naar de bank en maar weer luieren. John appte dat hij naar huis komt als het moet, of zo. De assistente belde terug en volgens de echo is het de rib, spieren en de binnenwaardse bloeding die heftig is. Paracetemol erbij proberen. Ook wel proberen te bewegen, maar niet forceren. Gaan we dan maar doen. Een paar crackers maken, ik had een broodje van John laten vallen uit het zakje op de grond. Bak koffie erbij en weer terug op de bank. De knop omzetten en effe doorbijten. Het gaat goed komen. Filmpje kijken, tussendoor wat heen en weer lopen. Ik denk dat de rib het probleem is. Misschien een band omdoen. Als ik er op druk als ik loopt, dan gaat het beter. Mijn blog bijwerken van afgelopen maandag. Dat is wel handig vanaf de tablet, liggend op de bank. Ik zie foto's voorbijkomen van de fam. Die bij pa aan de appelflappen zitten. Dan merk ik dat ik een maandag erg moe was, merkte dat ik veel stress had. Misschien is het dan karma dat ik van het trapje geflikkerd ben, om gewoon tot rust te komen. Daar wil je niet te veel over nadenken, maar zit wel iets in. Richard was er ook al over begonnen. Beetje doezelen todat John thuiskwam. Hij ging stokbrood met salade halen om te eten. Verder lui geweest. John was vervelend, hij is een beetje van slag merk ik doordat ik nu thuis ben en zo nu en dan veel pijn heb. Dat is zo anders dan normaal en daar moet hij mee dealen. Hij lacht er veel om. Effe naar het toilet en het ging op zich goed, maar het lijkt of ik iets verdraaid heb of zo. Met een hoop getob weer op de bank, waar ik mijn draai niet kan vinden. John moest nog terug naar de zaak. Hij had de telefoon van de zaak weer eens mee genomen naar huis. Nog wat op de bank gehangen en het blijft zeer doen. Tegen tienen was John weer terug en nog wat tv gekeken voor dat ik mijn mandje weer in gaat. Dat was een verschrikking. Ongelofelijk, wat een pijn. John me uitgekleed en ingesmeerd en vloekend mijn bed in. Het zweet loop van je rug af. Als je eindelijk je draai gevonden heb, val je toch nog redelijk snel in slaap.