16. jul, 2019

15 juli

Om een uur of vier was ik weer wakker en had weer last van mijn onderrug. Moed verzamelen en om vijf uur via het toilet naar de bank gegaan. Eerst nog wat heen en weer gelopen. Je moet in beweging blijven, maar het blijfveen onderneming hoor. Krom lopen, mijn hand hard in mijn zij drukken tegen de pijn, dan is het te doen. Bij een grotere beweging schietvdie vlammendevpijn er weer in. Dan is het even diepnadem halen en proberen een andere houding te zoeken. Er is eigenlijk in een week tijd nog niets veranderd qua pijn. Straks de huisarts nog maar een keer bellen. Om zes uur de medicijnen ingenomen, wat liggen doezelen. Om half negen wezen plassen en een bak koffie gemaakt. De huisarts gebeld en vanmiddag om drie uur kan ik langs komen. Dan kan hij nog een keer een scan maken. Wordt wel een onderneming, maar gaan er maar voor. John kwam er om half tien uit en ging een ontbijtje maken. Eind van de morgen mij zelf gewassen en aangekleed. Het ging eigenlijk wel goed. Plat op bed heb ik het minste last en dan ben ik waarschijnlijk door de yoga nog redelijk lenig. Nog wat tv kijken, een bizarre docu over de KKK. Dat is gewoon eng zoals sommige mensen denken. Naar de huisarts en het viel alles mee, met het lopen. De auto in en wel vasthouden, want met John vlieg je alle kanten op in dat scheurijzer. Bij de huisarts effe wachten en ik kwam de spreekkamer binnen en de arts schrok eigenlijk wel. Je ben er slechter aan toe als verleden week lijkt het wel. Laten we maar een foto voor de zekerheid laten maken, en morfine tegen de pijn. Omdat de bloeduitstorting verleden week op mijn rug zat en ik waarschijnlijk nog verdoofd was van de klap is toen niet duidelijk geworden dat de schade misschien wel lager zat. Ik had verleden week geen last van mijn bil, alleen mijn rug. En op de echo was ook niets te zien. En vrijdag de vervanger gesproken, anders had hij me vrijdag nog doorgestuurd. Op naar Zwijndrecht, daar kan John me voor de deur afzetten en kunnen we altijd nog naar Dort, de 1e hulp als dat nodig is. Effe de gegevens bijwerken en ik gelijk aan de beurt. Drie foto's en moest ik even een kwartiertje wachten, dan zouden een arts naar de foto's laten kijken. Ik kreeg mijn broek niet aan en heeft de zuster even geholpen. In de tussentijd een bak koffie halen en kwam ze voor de uitslag. Bekken en heup waren goed, maar zo goed als zekerheden klein scheurtje in mijn ruggengraat. Daar kunnen ze niets aan doen. Rust en medicatie is het enige. Ze zetten je niet in het gips. Ik weer het niet zeker, maar heup of bekken gebroken is helemaal een ding. Bij de apotheek gelijk de morfine opgehaald, hoor ik een bekende stem achter me. Zit John met ome Jan te praten. Die was voor controle en zag John zitten. Effe bijgekletst en op naar huis. Ik was ook wel een beetje af onderhand. Ma belde toen we net in de auto zaten en even bijgepraat. Ze maak zich zoveel zorgen en kan niets doen. We zijn ook een grote steun voor haar, en nu kan ik niets. Thuis op de bank geploft en de eerste morfine ingenomen en bijkomen. Wat appjes versturen en John ging boodschappen voor Ibu doen. Hij heeft maar een patatje wezen halen, hij is ook moe en zijn lange vrije weekend heeft hij moeten mantelzorgen. Hij is ook een beetje van slag door alles, maar vind het ook wel weer leuk. Hij verheugd zich al op de bijwerkingen van de morfine en hoop dat ik gekke dingen gaat zien, doen of zeggen. Ach ja, dat hoort er ook bij. Na het eten hebben we samen een uurtje gedompeld op de bank en is John de boodschappen gaan brengen naar Ibu. Ik heb het idee dat de morfine wat aanslaat en is de zeurende pijn minder. Morgen de huisarts bellen en hopelijk valt het mee. Nog wat tv kijken en luieren. Om elf uur nog maar wat drugs genomen en om half twaalf naar bed. Mijn bil doet toch nog wel behoorlijk pijn, maar ik heb hem ook behoorlijk op de proef gesteld vanmiddag. 3 keer de auto in, wandelen bij huisarts en ziekenhuis. Hopelijk slaap ik een beetje. John moest nog wat papieren invullen en kwam ook naar bed.