26. jul, 2019

25 juli

Goed geslapen vannacht. Wel een paar keer effe wakker geweest, maar John zelfs nietvecht weg horen gaan. Om half acht wakker en eruit gegaan. Medicatie innemen, de morfine nu op de helft.  Kijken hoe dat gaat. De boel openzetten en nu het nog kan doorwaaien. Collega appte hoe het ging en ik zag op foto's dat er vreemde jongens liepen. Helemaal goed hoorm, de jongens de groetjes gedaan. Rond half tien begon Het warmer te worden en de boel weer dicht gedaan. Een ontbijtje maken en met een bakkie op de bank. Rustig aan maar. De huisarts gebeld van hoe verder, ze zou het overleggen en vanmiddag effe terugbellen. Rond de middag stond Marrie onverwachts voor de deur. Ze was op het plein en kwam effe kijken hoe het ging. Ze had chocolaatjes bij haar. Samen een bakkie gedaan en daarna ging ze weer op pad. De huisarts gebeld en de wervel die gebroken is, is de middelste van de lendenwervels, de L3. Volgens de arts is het goed dat ik de medicatie af aan het bouwen ben, ik moet daar een beetje mee spelen, ik voel zelf het beste wat verstandig is. Ook heeft hij een verwijskaart voor de fysiotherapeut klaar gelegd, moet ik zelf kijken wat ik wil volgende week. Ook nog effe met Annet overleggen. Naar beneden voor een boodschapje, maar ongelofelijk wat warm en ik vond het benauwder dan gisteren. Gauw de winkel in en terug. Op de bank geploft om een film te kijken. Mooie, maar heftige film over een liefde tussen een Israëlische en een Palestijnse jongen. Wat leven wij dan in vrijheid hier. Dat komt dan wel even aan. Medicatie ingenomen. Ik voel me wat beroerd en misselijk, waarschijnlijk afkick van de morfine. Heb je geen last als je ze slikt, maar wel als je stopt. Na een uurtje trok het weg. Vast het eten voorbereiden, geb. aardappelen, broccoli en een stukje kip. Op het nieuws zie ik dat het ruim 40 graden is. Binnen is het goed uit te houden, John zal wel gesloopt zijn. Hij moest ook nog naar Ibu voor haar medicijnen. Ik bedenk me dat het vandaag 4 maanden geleden is dat ik bij Ibu geweest ben. Het blijft wel vreemd, als je ze altijd zoveel gezien en gesproken heb. Maar ze is nu redelijk rustig en vrolijk. Die korte tijd die ze nog heeft houden we maar zo. John appte dat hij er aan kwam, dus de pannen op het gas. Eten en het is warm, dus onder de douche. John ging even op bed liggen en ik tv kijken. Om negen uur John wakker maken met een bakkie. De laatste aflevering van De helden van het Maxima liggen kijken. Wat is dat een mooie, ontroerende en heftige documentatie. Wat kan je respect voor het personeel en bewondering voor de patiënten hebben. Zo'n jongen al Coen die op 18 jarige leeftijd overlijdt en zoveel levenlust en positief tot het laatst. Daar wordt je stil van. Nog wat drinken en zappen, het is bloedheet, je bent helemaal nat,  terwijl je gewoon stil zit. En dan is het tijd voor mijn mandje, het duurde niet zo heel lang voordat ik sliep, ondanks dat het best warm was.