22. sep, 2019

21 september

Om zeven uur weer wakker en eruit gegaan. Ik heb goed geslapen en niet gedroomd volgens mij. Maar minder uitgerust. In het hotel kwam ik echt uitgerust uit bed, nu merk ik dat ik nog moe ben. Dus het ligt dus echt aan het bed. Alleen John wil nog niet, nog maar een keer in de groep gooien. Bakkie zetten en lui op de bank ploffen. Het weer ziet er al top uit. Zit erg te dubben of ik zou gaan schilderen bij ma, volgende week wordt het erg wisselvallig, dan is het grotendeels maar klaar. Vandaag is het ook een jubileum voor mij. 25 jaar geleden heb ik voor mij de zwaarst en moeilijkste beslissing uit mijn leven gemaakt. Het was een dag waar ik heel lang tegen op heb gezien, maar die ochtend kon ik niet anders meer, ik moest actie ondernemen. Maar ook gelijk de mooiste dag uit mijn leven. Het gezegde van, er valt een last van je schouders, heb ik die middag echt gevoelt. Vandaag is het 25 jaar geleden dat ik mijn coming out had, prinsesjes dag, zoals John het noemt. Het einde van een periode en het begin van een nieuw leven. De dag verliep heel anders dan ik in mijn ergste dromen had voorgesteld, niemand liet mij vallen en het heeft alleen maar mooie mensen opgeleverd. Het heeft mij een mooi leven opgeleverd met heel veel hoogte en dieptepunten, maar wel een leven waar ik heel gelukkig mee ben. Ik had 25 jaar geleden nooit gedacht, maar wel gehoopt dat ik met de liefste man een droomhuis zou kopen. Mooi om even bij stil te staan, maar heel gelukkig met het feit dat ik er bijna niet meer bij stil sta. Het is, dat het pas weer ter sprake kwam en ik me ineens realiseerde dat het vandaag zo lang geleden is. Dit huis was mijn toevluchtsoord en dat was achteraf niet nodig en mooi dat ik het nu achter gaat laten. Ik kijk nu terug op 25 jaar met mooie momenten, hele lieve mensen die ik heb leren kennen die ik nog steeds tot mijn vrienden mag rekenen en dat ik de liefde heb leren is wel het mooiste kadootje. Dit gun ik iedereen. Verder tot de orde van de dag, naar de bakker om verse croissantjes te halen, John wakker maken en zeggen dat ik naar Bolnes ga. Toch maar gaan schilderen, eerst een bakkie met ma gedaan, ladder uit de schuur halen en afvernissen de boel. Alleen de voordeur en kozijn nog een keer aflakken als ma heel de dag thuis is. De rest is klaar nu en kan er weer effe tegen. Nog een bakkie gedaan en naar huis. John was aan de schoonmaak en had boodschappen gedaan, douchen en effe naar de Bloemenjungle voor een kado bon. Doorgereden naar Barendrecht waar een winkeltje zit met meubels uit India. Maar ze hadden niet wat ik zocht. Ook nog bij WonenXL gekeken, maar die had ook niets. Bij Chris een praatje gemaakt, die werkt in de meubelzaak ernaast. Leuk om hem weer te spreken. John thuis afgezet en in het Salem een bakkie gaan doen. Ze zaten beneden pa was erg vrolijk. Terug naar huis en op de bank effe lui wat tv kijken. John ging even op bed liggen. Over zessen naar het dorp. We hebben een etentje van tante Magda en ome Jan, die verleden week 60 jaar getrouwd waren. We waren met een 16. Ze zijn een soort tweede ouders voor mij. Ik heb daar na een jeugd die zich grotendeels in de snackbar en op straat afspeelde ben ik met mijn neef en nicht op gaan trekken en was ik kind aan huis daar. En nu 35 jaar later is het nog steeds heel goed. Een erg gezellige avond, weer bijkletsen, heerlijk, maar veel te veel gegeten. Halverwege de avond belde Liona, John zijn zus of we verdwaald waren. Hun vierde de verjasrdag van John zijn neefje Enzo en John was vergeten door te geven dat we een etentje hadden. Beloofd dat we nog effe langs zouden komen. Afscheid nemen van iedereen, zo leuk om Tini even te spreken, zij is een vriendin van mijn oom en tante en heb haar op de camping in Hoenderloo veel gezien ruim 35 jaar geleden. Nog effe door naar Rotterdam waar een klein groepje de verjaardag aan het vieren was. Ik zat zo vol van het eten dat het gewoon dwars zat. Maar hoppa, aanschuiven. Het was bij de ouders van Jean Michel en  gezellig. Dan is het ineens laat en om half twee weer thuis. Ik was gebroken en het eten zat me nog steeds dwars. Mandje in en ik was zo vertrokken.