4. nov, 2019

3 november

Om half zes weer wakker en er om zes uur uit gegaan. Het is wel een standaard ritueel aan het worden. Mijn biologisch klok is wel heel sekuur. Bakkie met een paar crackers maken en wat tv kijken. De laatste boeken uit de boekenkast doorspitten. Weer een project gedaan. De laatste boeken op de foto zetten en in de app gooien. Ik ben er weer een paar kwijt. Kan volgende week de rest naaf de kringloop en neem ik de homo boeken mee naar de kringen borrel zaterdag. Kunnen de liefhebbers er nog een paar meenemen. Nog twee doosjes gevuld en John kwam ook uit bed. Ontbijtje maken, het perfecte plaatje kijken en wat lui op de bank hangen. Ibu belde weer en misschien moet ik dan maar langs gaan. John had geen zin in het drama, maar dan hebben we het maar gehad.  Sta ik onder de douche hoor ik mijn telefoon gaan, ook de huistelefoon en John pakte niet aan. Ik zeg dat hij moet bellen en zeggen dat ik mee kom. Was het de zorg, dat het niet goed ging en ze de HAP wilde bellen. Er is een niet helpen beleid en hebben we gezegd d as t we er aan komen. De dozen die ik ingepakt heb in een boodschappen karretje naar beneden gebracht, in de auto voor de opslag en naar Dort. Ik heb er een heel dubbel gevoel bij. Ik heb Ibu ruim 7 maanden niet gezien en het doet me niet zo veel. Daar ben ik denk ik te veel voor gekwetst. Op dat gebied begrijp ik mijn broer wel, hoe dat werkt. Er waren twee meiden van de zorg en Ibu lag op de bank. Haar een knuffel gegeven, gezegd dat ik niet boos ben en even bij haar gezeten. De meiden gingen weg en er werd duidelijk gezegd dat de verantwoordelijkheid nu bij ons lag. Ze is een klein hoopje, broodmager, nog geen 30 kg weegt ze en ze ademt erg hoog. Ze reutelt een beetje, maar naarmate de tijd vordert werd dat minder.  Ze ging naar het toilet en ik zit een beetje rond te kijken. Ongelofelijk dat ze nog niet afgebrand is. De tafel zit vol met brandplekken van de sigaretten, de bank heeft een grote brandplek, tot aan de voering aan toe. De tafel staat vol met bakjes en schaaltjes. Diverse soorten snoep, chocolade, diverse soorten nootjes, huzarensalade, poffertjes, soep, yoghurt, muffin,  koffie, drie kopjes koffie, sap, zoutjes en nog wat bakjes met niet te traceren etenswaren. Ongelofelijk dat ze het gewoon red. Ruim een uur gezeten en het was mee stil dan dat er wat gezegd werdt. Zo nu en dan heb ik haar hand gepakt, maar het was een rare situatie. Toen ze door had d as t weer zouden gaan, begon ze te kreunen. Het blijft zo dubbel, we hebben al zo veel theater mee gemaakt, dat we niet meer in kunnen schatten wat nu echt is. We begrijpen het allemaal, wat ze al mee gemaakt heeft in haar leven. Ik heb haar een knuffel gegeven, gezegd dat ik volgende week weer langs zou komen en dat was goed, ze lachte en zei dat ik niet moest piekeren en het goed was. Dat is zo niet Ibu. Heel bizar. Door naar Ed en Gerda, John zijn broer om wat boeken af te geven. Een bakkie gedaan en om half vijf richting huis. De opslag maar even gelaten voor wat het was, ik breng die dozen morgen wel weg. Bij André gestopt om naar de muren te kijken, hij krijg volgende week een nieuwe keuken en er moet wat aan de muren gedaan worden. Dat kan van de week wel effe. Door naar huis en de keuken in om te koken. Het rundvlees heb heel de dag in de slow cooker gestaan en is boterzacht. De bonen, spruiten en aardappelen opzetten. Daar is de zorg weer dat ze vinden dat het niet goed gaat met Ibu. Gauw eten en John weer naar Dort terug. Ze hebben de HAP, huisartsenpost gebeld en onderweg belde hij dat er een arts zou komen kijken. Ze wil niet meer naar het ziekenhuis en er is een behandelverbod en zal ze thuis blijven. Misschien heeft ze aangevoeld dat het afloopt en vandaar dat belletje om langs te gaan. Ik ben wel blij dat ik gaar gezien en gesproken heb. Ik hou toch ontzettend van dat wijffie. John zou bellen als er wat gebeurt. Ondertussen ma 2 keer gesproken, die is ook niet lekker en dat heeft met een familie lid te maken waar ze nerveus van wordt. Dat kijk ik nog effe aan en anders gaat daar dan de botte bijl in. Ik ben al lang klaar met haar. Nu hebben we twee ouwe wijffie die niet lekker zijn. Mantelzorgen heeft wel een inpakt hoor. John appte dat de arts geweest is. Bloeddruk en hartslag zijn goed, alleen vochtig linkerlong. Als ze ligt gaat het goed, maar naar toilet is best inspanning. Morgen zou hij de huisarts bellen voor overleg en nog even blijven nu. Ik zat op hem te wachten en viel in slaap op de bank, in bed gaan liggen en hem niet meer thuis horen komen.