16. nov, 2019

15 november

De wekker was nog niet gegaan en goed dat ik wakker werd, want hij deed het weer eens niet. Eruit en nog een daagje de koelcellen in, in Gorinchem. Het was rustig onderweg en ik zat al vroeg aan de koffie. Eerst met de hoogwerker de koelcel in. Deze ligt vol met peren en het is er berekend. Iets van rond het vriespunt en het doet gewoon zeer aan je gezicht. Eigenlijk kan het ook helemaal niet wat we aan het doen zijn, maar ja het opdracht van de opdrachtgever. Het ging best wel snel en we hobbelde er snel doorheen. Ulrike kwam nog even n kijken en toen we vertelde dat we bijna klaar waren, had ze nog een paar dingetjes. Ik had geen zin om daar een beetje doelloos rond c te lopen op zoek naar een beschadiging. Dat mocht wel, maar ik ga liever naar de Brandweerkazerne terug. Kiefer was het daar mee eens. Nog een bakkie en naar de zaak om de trap en wat troep af te voeren, wat spullen voor Toon bij de groothandel ophalen en naar Papendrecht. Bleek de timmerman er niet te zijn en ook niet geweest vandaag. Er zouden ook kunstof kozijnen geplaatst worden vandaag, maar daar stonden er twee van in, die zagen er  niet uit. Spierwitte kozijnen, terwijl wij alles in het crème aan het schilderen zijn. Ook degene die er aan bezig waren zijn vertrokken. Nu kunnen we niet binnen, hun hebben al mijn sleutels. Bellen maar, en niemand die opnam. Eerst wat eten in het winkelcentrum met Kiefer en eindelijk de voorman aan de lijn. De timmerman komt maandag weer. Kiefer nam de middag vrij en ik naar de groothandel om verf te halen voor Toon en Peter. Daar een praatje gemaakt en nog achter verf aan, waar het gisteren verkeerd mee is gegaan. Niemand die wat wist, dus blijkbaar zijn ze niet op kleur gemaakt en valt het weer mee voor de kosten. Naar de zaak om de papieren in te vullen. Het was gezellig en hadden we het over pensioen en kwam de overlijdensrisicoverzekering ter sprake. Dat John duurder is door zijn BMI, en statistisch is de kans aannemelijk dat hij binnen 20 jaar overlijd. En ik nog niets gehoord heb. Niet te veel over nadenken. Iedereen een goed weken gewenst en naar huis. John was volop bezig om zijn boeken uit te zoeken en er gaan er ook weer een aantal weg. Hij was helemaal vol van de monteur die vanmorgen geweest is om het ventilatie systeem schoon te maken. Die was nogal praatgraag, open en heel gedetailleerd. Over zijn vriendin die bij is, pierings in bepaalde geslachtsdelen en die hij ook had. Hij was te verbaast om het af te kappen. Wel toevallig nu, hebben we het er nettoverlies op de zaak is mijn uitslag van de overlijdensrisicoverzekering ook binnen. Ik ben ook toegelaten tegen een hogere premie. Omdat ik schilder ben, is er volgens de statistieken een groot risico dat ik ook binnen 20 jaar komt te overlijden. De premie is met 6 euro verhoogt per maand. Het schokkende vind ik eigenlijk dat de kans dus heel groot is dat we beide volgens de statistieken over 20 jaar beide dood zijn. Loslaten maar en zeker genieten van het leven. Onder de douche, boodschappen doen bij 2 supermarkten en naar Arthur de opticien voor een bril van John. Hij had er een stuk of 5 op zicht. John werd er van 1 helemaal blij. Die was zwart, groot en erg heftig. Hij was er ook in het bruin, maar hij ging voor deze. Over twee weken is die klaar. Terug naar huis, de spullen terug in de keukenkast zetten, die eruit gehaald zijn voor het schoonmaken van de lucht behandelingen, eten maken van de restanten die we nog hadden en op de bank ploffen. Wat genieten we toch van het leven. Niet te laat naar bed en ik was zo vertrokken.