26. nov, 2019

25 november

Rond half zes wakker en ik heb echt diep geslapen. Mijn nieuwe kussen bevalt tot nu toe wel, ik heb er niet op liggen woelen volgens mij. Bakkie, effe verder wakker worden en naar de zaak om de papieren in te gaan leveren. Eerst een bakkie met de jongens. Vraag Richard ineens of ik het VCA boek al ingevuld heb, ik vraag wat. De toolboxen zegt hij en in een reflex zeg ik dat ik dat niet doe. Dat ik nog steeds elke dag dealt met de gevolgen van de val in Gouda, van, van de zomer. Ik heb nog steeds een grote plek aan de zijkant van mijn rug waar ik nog geen gevoel heb. De dokter denkt dat het nog wel terug komt. Het werd even ongemakkelijk, omdat al de collega's erbij stonden en ik dat liever niet doet. Maar hij overviel mij en ik hem. Er is geen bedrijfsongeval gerapporteerd en ik kan nu ook nergens op terug vallen. Ik heb dat een keer aangekaart maar er werd om gelachen en dan is het klaar. 1 ding heb ik wel geleerd in mijn leven, dealen met de situatie. Er zijn ook twee situaties. Je heb de registratie van de zaak dat het een ongeval is. Dan kom de veiligheidsman in beeld en kijken ze wat er fout gegaan is. Het heeft ook financiële gevolgen gehad voor mij, maar dat komt ook omdat we zo'n slecht Cao hebben. De andere kant is dat ik donders goed weet wat er fout gegaan is en het ook mijn eigen fout is. Ik heb het weer veel te ver laten gaan, zelf niet ingegrepen in de situatie ten tijde van het werk. Dat is weer een goeie les geweest. Daarom deal ik er ook mee. Een bedrijfsongeval gebeurt altijd omdat er een fout gemaakt wordt. Als je alles goed doet, gebeurt het niet. Het er nog even samen met Richard over gehad en hij zou het met Donald bespreken. Ik vind het prima, ik ga dat niet meer doen. Op naar Papendrecht en onderweg realiseerde ik me dat ik toch wel heftig reageerde hierop. Blijkbaar zit het toch dieper dan ik dacht. Voor mijn gevoel had ik wel een plek gegeven. Loslaten maar weer en door. Eerst bij de tandarts het dakkapel gaan schrappen, schuren, föhnen en bijgronden. Tussendoor nog een paar boeibordjes aflakken en in het zonnetje was het goed toeven om te werken. Het dakkapel staat er al een stuk beter bij, tijd om op te ruimen en naar huis te gaan. John was aan het opruimen, hij was echt goed bezig. Onder de douche en de vriendenloterij opzeggen. Dan proberen ze je toch nog over te halen, maar klaar ermee. Ik had ook wat bevestigingen van goede doelen die ik gestopt heb gisterenavond, dat ze gestopt zijn. Op naar Salem om ma op te halen. Ze zaten nog in de grote zaal met ome Arris, tante Ria en Carla die op bezoek waren. Hij is een oude dienstmaat van mijn vader en kom zo nu en dan langs. Met Carl bij zitten kletsen en was het tijd om pa boven te brengen voor het eten. Gedag zeggen en we staan nog even in de hal, zie pa tante Ria staan, zeg hij tegen mij. Dat is de vrouw van Arris. En gaat haar gedag zeggen. Wat leuk, hoe is het en je moet eens een keer op bezoek komen, zegt ie. Zo bijzonder om te zien hoe dementie werkt. Pa boven gebracht en daarna ma thuis gebracht. Ze vertelde Dat tante Marrie vanmorgen overleden is, het is haar oudste zus van 90 jaar. Ze was al een poosje ziek en wordt vrijdag begraven. Dus morgen naar de begafenis van Huib en vrijdag van tante Marrie. Op naar huis, boodschappen doen voor het eten en gelijk gaan koken. John was nog druk bezig papieren uit te zoeken en stopte toen het eten klaar was. Nog een bakkie, lui op de bank wat tv kijken en niet te laat naar bed.