28. aug, 2020

28 augustus

Om zes uur weer wakker, nog even blijven liggen, half zeven eruit, kijken of ik de foto van de bekeuring van Juul kan krijgen, maar door problemen bij DigD lukt het niet, rustig de dag beginnen, douchen, naar de bakker,  John wakker maken, kom ik er achter dat ik met John zijn DigD in moet loggen, maar daar moet weer wat voor aangevraagd worden, telefonisch de foto opgevraagd, ontbijtje maken, naar de naaister om mijn broek op te halen, bij ma een bakkie doen, vanmiddag gaat pa dan echt weg, hij ligt er nog netjes bij, John ophalen en samen naar Fijnaart, beetje keutelen, John zijn plantjes verzorgen, weer naar Ridderkerk terug, John moet zo naar de fysiotherapeut, Andre ophalen en naar ma toe, ze komen pa om half vier halen, dat ging goed, vanavond is de kist ook open, dan rijdt hij de straat uit met de begrafenisondernemer voorop lopend tot aan het einde van de straat, dat komt wel binnen, de laatste keer dat pa weggaat, ik merk dat ik het van de week redelijk nuchter probeer door te komen, ik ben nog niet hersteld van de corona, wil wel overeind blijven, vanavond en morgen zal wel emotioneel zijn, ik wilde een stukje over pa schrijven, maar schuif het maar voor me uit, John kwam ook en met ma een broodje eten, naar huis, omkleden, kwart voor zeven naar het rouwcentrum voor de condeleance, het zal vreemd zijn met de corona regels, het regende flink, we waren vroeg en Jeanette, Patrick kwamen met ma, in de auto even zitten schuilen, het viel met bakken uit de hemel, toen het even minder was snel naar binnen, pa lag er nog steeds mooi bij, je merk wel dat het afscheid nu steeds dichter bij komt, in een rijtje en de eerste komen condoleren, toch te dicht bij blijkbaar want er werden tafels tussen ons en de gasten geschoven, het is zo'n bizarre situatie, maar toen kwam Tannet en dan breek je, daar moest ik even een knuffel van, er waren drie meiden van het Salem, met hun naar de kist gelopen, ze missen hem zo, het is erg stil, pa liep altijd rond, een praatje, gekkigheid, hij was overal voor in, ik ben maar bij de kist blijven staan, de meeste vinden het toch moeilijk om er naar toe te lopen, staan ineens Peter en Rene voor je neus, die zijn op vakantie in Winterswijk en toch heen en weer gereden, zo lief en dan is het knuffelen tegen beter weten in, maar dat heb je dan even nodig en doe je zo goed, familie, kennissen van mijn ouders, Ad en Arjan, vrienden van ons uit Oud Gastel kwamen ook condoleren, zo lief dat ze dat voor je doen, Astrid, een vriendinnetje uit mijn jongste jeugd en hebben zo nu en dan contact, zo mooi dat er veel mensen zijn die echt kwamen om afscheid van pa te nemen, die hem lief hadden, om kwart voor negen naar huis, morgen nog een zware ochtend, naar huis en we lopen naar boven en zeg tegen John, ik heb zo'n trek, dus maar even naar dat bedrijf met die grote gele M gereden en wat gegeten, terug naar huis, nog met ma gebeld, ze was blij dat er zoveel mensen geweest zijn, ze is zo sterk, ik ben bang dat de klap nog wel gaat komen voor haar, thuis nog wat tv kijken en dan is het tijd om te gaan slapen.