13. mrt, 2021

13 maart

Weer vroeg wakker en voor zessen aan het ontbijt, wat dingen terug kijken die ik opgenomen heb, ik volg de serie Verboden Liefde, hier volgen ze wat koppels die willen trouwen en waar in de omgeving mensen zijn die het kunnen of willen accepteren, Steven en Mattias zijn een koppel dat gaat trouwen, de moeder van Mattias, Eiltje heeft daar ivm haar geloof heel veel moeite mee, je ziet de liefde die ze voor elkaar hebben en hier herken ik zoveel in, ze zet stappen, maar verlogen haar eigen ik niet, ergens heb ik diepe bewondering voor haar, ze houd zich vast aan haar geloof, maar je voelt de liefde die ze voor beide jongens heeft, ik denk dat zij de moeilijkste strijd voert, ik vind nu terug kijkend naar mijn eigen leven dat de jongens haar iets te veel dwingen, ze zet stappen die ergens tegen haar principe zijn, ik heb mijn moeder ook 1 keer voor het blok gezet en daarna goed gesproken, we hebben het de tijd gegeven en ik ben er van overtuigd dat het voor mijn moeder nog steeds een strijd is met haar zelf, maar dat niet meer naar mij of ons ventileert, dat is haar eigen strijd geworden, ik hoop voor hun dat het een kwestie van tijd is, en dat ze elkaars denken, voelen en geloven moeten accepteren, ik zelf ben nooit geen voorstander geweest van het huwelijk, ik heb er bijna meer zien stranden in mijn generatie dan dat ze nog goed zijn, ik denk dat als ik wel had willen trouwen mijn moeder daar ook niet bij zou zijn, dat is dan goed, dat heeft ook met accepterente maken, dat is iets wederzijds en niet altijd 1 kant op, dus al met al een serie die zeker de moeite waard is om terug te kijken, John kwam er effe na achten ook al uit, nog een keer een ontbijtje, boven wat schilderen en de vensterbank erin maken, douchen en samen boodschappen doen, eerst naar de kaasboerderij en de Jumbo, een lunch en op pad, eerst langs Ibu, die is aardig opgeknapt, maar 1 grote klaagzang, dan zit ze in een soort trance lijkt het wel, ze draait haar verhaal af zonder een reactie te verwachten, tussendoor zegt ze heel vaak dat ze het nog nooit verteld heeft en ook nooit klaagt, het gaat van de oorlog, naar John zijn broers en zus, de zorg, het ongeluk en verzin het maar, we hebben dit al zo vaak gehoord, wat maakt dat wijffie het zichzelf moeilijk, het wordt wel steeds moeilijker om er naar toe te gaan, het kost zoveel energie en zoveel negatievietijd, door naar Bolnes om bij mijn moeder een bakkie te doen, ik had ook een doos met spullen die weg moeten, daar heeft ze wel weer iemand voor, Jeanette was er ook nog en gezellig zitten kletsen, Mar belde om effe stoom af te blazen, dus daar nog effe langs, ze heeft een arbeidsconflict en wordt gewoon besodemieterd, ze heeft aangegeven dat het nu klaar is en hulp gaat zoeken, na een bakkie naar huis, John ging leren, ik pannenkoeken bakken van boekweit, zijn wat stugger en vullen ook meer, daarna lekker op de bank ploffen om wat tv te kijken totdat mijn mandje weer roept.