29. mei, 2022

29 mei

Gisterenavond het boek van onze buurman uitgelezen, ik was naar bed gegaan en dacht, nog 1 hoofdstuk, John had het boek van hem gekregen nadat hij aan Joop gevraagd had hoe hij met sommige situaties om ging, naar aanleiding van het ongeluk dat John op zijn werk gehad heeft en hij het geen plek kon geven, Joop is een ex crimineel die God ontmoet heeft, hij leeft nu van oa lezingen die hij geeft aan scholen, gevangenissen en kerken, het boek is zijn levens verhaal wat best heftig is, ik had ergens moeite met de uitlegde hij aan John gaf en vond dat vreemd ten opzichte hoe hij zich nu profileert, hij gaf John zijn boek om het te begrijpen, het leest erg makkelijk en uiteindelijk wil je weten hoe het eindigt, ik heb er alleen een heel dubbel gevoel bij, dat komt denk ik ook door mijn streng christelijke opvoeding en de manier hoe ik daardoor tegen het geloof aankijkt, ik ben zelf niet gelovig en kan het ook niet helemaal plaatsen, ergens is het ook een makkelijke manier om je achter bepaalde verantwoordelijkheden en dingen die je in het leven gedaan heb en nog steeds doet te verschuilen, het voelt voor mij niet goed en ergens heb ik ook heel veel moeite om de oprechtheid in het boek te voelen, het blijft dubbel, ook staat het verhaal wat hij als voorbeeld aan John gaf over vergeving, lijnrecht tegenover hoe het in het boek beschreven wordt hoe hij het beleefde, Joop is een hele aardige vent, wat hij ook uitgevreten heb en dat is heel veel, heb ik gelukkig geen oordeel over, ik merk dat ik hem ook niet met andere ogen beziet, maar wat een bizar boek eigenlijk, je mist ook een stuk nu, in het boek is hij getrouwd en nu is hij met een andere vrouw, ook een schat van een meid, ondertussen is het al laat en ga ik slapen, rond zes uur weer wakker en toch weer in slaap gevallen, tegen achten weer wakker en hoorde John naar het toilet gaan, eruit en naar beneden, John kroop weer in bed, hij had slecht geslapen en ging nog effe terug, ik het beeldje vernissen in de schuur en met een bak koffie met een beschuitje terug in bed gekropen, om half tien onder de douche en een ontbijtje gaan maken, John om half elf wakker maken met een ontbijt, de code van Coppens terug kijken van gisteren, John ging aankleden en ik nog wat opruimen, de urenlijsten van de zaak invullen en doorsturen, hetbeeldje is droog en ik vind hem goed gelukt, om kwart voor 12 de sleutel bij Anita halen, op pad, voor John weer een uitje, eerst naar Ibu, John liep vast door naar het winkelcentrum en ik even kijken was ze nodig had, ze lag te slapen, de kast en koelkast was bijna leeg, de Jumbo door en met een tas vol boodschappen terug, ze vond het leuk om John te zien, maar die moest erg wennen aan het geklaag en hoe negatief ze is, ik vond haar eigenlijk wel te doen, dan zie je hoe je beeld veranderd, John heeft haar nu maar drie keer gezien de afgelopen 4 maanden, na een poosje door naar mijn moeder, een bakkie doen en bijkletsen, daarna bij  Marja een bakkie doen, de trap op en af ging eigenlijk wel goed, het zijn grote treden, bij ons thuis zijn het kleine treetjes, dat durft hij nog niet, om vijf uur weer thuis en aardappelen schillen, besloten om een patatje te bakken, gisteren stond er in de krant een recept om van overgebleven stamppot kroketten te maken, dus kneden, in de bloem, eitje en paneermeel, ze bakte best mooi en ik vond het niet tegenvallen, John vond het smerig, we hadden net gegeten en Ibu belde, een verwarrend verhaal, dat ze haar hele leven goed gedaan heeft, nooit klaagt, maar niemand ziet, daarom is ze ziek, gisteren was John zijn zus er nog met man en zoon, waar dit weer vandaan komt, dat ze morgen de dokter gaat bellen, we weten het echt niet meer, als je denkt dat je het snapt, is het net weer anders, de boel opruimen, afwassen en de spullen voor morgen klaar maken, de rest van de avond wat zappen totdat het bedtijd is en het lange weekend zit er weer op.